Als er een stad is in Europa die het voorbeeld van verfijndheid kan zijn, is het zeker Praag! Alles is hier mooi, alles is in harmonie, de pastelkleuren van de neoclassicistische gevels worden afgewisseld door de art-decopaleizen die langs de statige boulevards werden opgetrokken.

Vanuit het centrale plein vertrekt een laan waar alle luxemerken zijn

vertegenwoordigd. Het Tsjechische alternatief voor de Parijse Champs Élysées is ronduit schitterend. Ferrari en Bentley zijn hier de norm! Waar eindigt deze laan dan toch? Hoe kan het anders dan in de joodse wijk! We hebben geluk vandaag: hun boetiekjes zijn nog open, morgen is het sabbat en moeten ze hun commercehuizen sluiten voor een verplichte rustdag.

We zijn zwaar onder de indruk van de synagoge in het joodse museum. Op de wanden van het gebouw staan 80.000 namen geschreven: 80.000 kinderen, vrouwen en mannen die tijdens de Tweede Wereldoorlog omwille van hun geloof werden omgebracht. Vanwaar haalt iemand het recht om over

anderen te oordelen? Waarom denken mensen zomaar medemensen te kunnen veroordelen? Heeft men dan niet meer moed en doorzetting nodig om met iedereen samen te leven en elkaar te respecteren dan wel ronduit de anderen uit te moorden? 

Praag is een stad uit twee delen. De éne kant

van het water en de andere kant van het water. Die logica kennen ze in Antwerpen ook. We brengen de namiddag door aan de andere oever waar de kathedraal – met praalgraf van mijn favoriete heilige Johannes Nepomuk is – en het parlement zich bevinden. Ik herinner me van een vorig bezoek het klooster vanLoretto en wou koste wat het kost nog eens het klokkenspel horen van de kapel.De legende zegt dan een vrouwtje al haar aangenomen kinderen heeft moeten begraven en dat bij haar dood er geen geld meer was voor een koor tijdens haaruitvaart. Maria, herself, stuurde prompt een engelenkoor. Het deuntje weerklinkt nu om het kwartier! Na een snel bezoek aan de wereldberoemde bibliotheken besluiten we het cultureel programma af te ronden en ons heel langzaam te laten zakken in een Latijns-Amerikaanse roes en te genieten van wat mojito’s op het plein.