Ceske Budejovice is een stadje dat op een 100 km ten zuidoosten van Praag ligt en de hoofdstad is van de regio Zuid-Bohemen. We hoopten sneller aan te komen maar het verkeer besliste hier anders over. Heb je van de stad nooit gehoord? Vermoedelijk toch wél… het bier Budweiser wordt hier gebrouwen, en dit al véél eeuwen voor de Amerikaanse brouwer de naam stal!

Onderweg stoppen we even in Skoda-city. Het automerk is Tsjechisch, de wagens worden hier

geproduceerd in een megafabriek maar ze doen dit nu wel onder de bescherming van de VW-groep. We besluiten in een wegrestaurant voor camioneurs een soepje te eten. Natuurlijk verstaan we niets van het menu maar we worden gelukkig genoeg geholpen door een uit Geel teruggekeerde bouwvakker. We bestellen een soepje op basis van rundsvlees. Bij de eerste hap herken ik de smaak onmiddellijk maar kan het toch niet thuisbrengen… als mijn kommetje half leeg is heb ik het. Ik had deze soep ooit in Roemenië gegeten. Ze heet “Tsorbe di Bouthe”… vertaling in het Nederlands: koeienmaagsoep. Á la bonne heure! 

De camping die we initieel dachten te nemen is potdicht. Het terrein is mooi onderhouden en dus zeker niet verlaten maar er is geen leven te bespeuren en de ingangspoort is hermetisch afgesloten. Het alternatief in Camping Meteor! We staan op een stukje grasveld aan de kantine van wat perfect FC De Kampioenen zou kunnen zijn. De kantine heeft veel weg van een kot uit één of andere Zuid-Amerikaanse bidonville. Een amalgaam van allerhande bouwmaterialen werd bij elkaar gesprokkeld en aan elkaar geslagen! Het is vrijdagnamiddag en er heerst een ambiance “bon enfant” in de cafetaria. Toch besluiten we via het jaagpad langs het kanaal naar het centrum van de stad te trekken. Mensen liggen op de oevers te zonnebaden en een paar enkelingen maken ook een plons. Bij aankomst lijkt het stadje verlaten… we hebben beiden een zondagsgevoel. Vreemd, het is vrijdagnamiddag en vele handelszaken zijn gesloten. We kuieren rustig door de stad bekijken de schitterende gevels… het is moeilijk een stad aan te voelen als er geen leven is. We besluiten het dus anders aan te pakken. In plaats van zelf op ontdekking te gaan, nemen we plaats op een schitterend terras op het machtige marktplein en wachten tot de stad tot ons komt. Langzamerhand beginnen de inwoners dan toch buiten te komen. Iedereen is opgetut en lijkt zich klaar te maken voor een wilde nacht… tijd dus om te vertrekken en veiligere oorden op te zoeken. Na een zalig diner bij een kleine Italiaan wandelen we terug richting FC De Kampioenen waar het feestje gelukkig genoeg net ten einde was.