Het herenhuis genaamd "de Sonnewijser" dateert in kern uit de 16de eeuw, en werd destijds bewoond door burgemeester Nicolaas Rockox senior (1514-1577). De oorsprong van het pand klimt op de 15de eeuw, toen het een geheel vormde met het links aanpalende perceel. Omstreeks 1760 werd het hotel in rococostijl aangepast, door het toevoegen van een poortrisaliet en een mezzanine. Prosper de Terwangne (Luik, 1807-Antwerpen, 1864) liet in 1842 de vensters van de eerste verdieping verlagen en van lekdrempels voorzien. Deze bankier en consul-generaal van Portugal, gehuwd met Rosalie Cambier (Antwerpen, 1808-Antwerpen, 1864), kreeg in 1845 de titel van baron. De 18de-eeuwse mezzanine werd in 1886 verhoogd tot een volwaardige derde bouwlaag naar een ontwerp door de architect François Baeckelmans. Opdrachtgever van deze ingreep was burggraaf Ludovic van de Werve d’Immerseel (Antwerpen, 1859-Antwerpen, 1942), uit naam van de Soeurs de Notre Dame. Deze zusterorde uit Namen had in 1838 een meisjespensionaat gevestigd in het aanpalende hotel Ullens-Cornelissen, dat vervolgens ook het hotel de Terwangne innam. Na de sloop van het pensionaat voor een kantoorgebouw, werd het gevelfront van “de Sonnewijser” in 1967 gerestaureerd onder leiding van de architect Marc Appel.

Bron: Erfgoed Vlaanderen