PASEN – De dag van de verrijzenis. Inderdaad verrezen vanuit een lange en penibele tocht maar zeker ook vanuit een even zalige nacht... de tocht was verdomme zwaar, zéér zwaar, té zwaar...

Bij het verlaten van het hotel gaan we onmiddellijk de velden in, vlak voor het centrum van Gembloux steken we een klein brugje over en horen we alle kerkklokken van Gembloux het paasfeest luiden.  Nog geen kwartier verder staan we midden in de natuur in een weide van wilde paasbloemen... kan het nog meer Pasen worden?

PASEN – Het feest van het licht! (Pinksteren is pas straks) En dat  ... zullen we zeker geweten hebben... althans in een totaal andere betekenis. Frankie en ik hebben respectievelijk 13 kg en 16 kg mee gesleurd op onze rug.... dit is niet nodig.  We besluiten dus de inhoud van van onze rugzakken serieus in te beperken. We zullen beiden spullen moeten laten gaan... weg grote flacon douchegel, weg natte doekjes, weg Opinel-mes, weg ook met de zalfjes, stop met de lotions... We hadden inderdaad voldoende bij om een ambulant verzorgingssalon op te zetten... en dan spreken we nog van niet van de halve milieubox aan medicijnen die we in onze farmacie hadden... zelf het Rode Leger hadden we kunnen vergiftigen!

Less is More... hoe vreemd toch dat voorwerpen die we nog geen 24 uur geleden als onontbeerlijk beschouwden, nu zonder waarde geworden zijn... Meer zelfs: ze zijn een ballast! 

We beleven nu al momenten – na minder dan 48 uur – waaruit we begrijpen dat we ons zeker niet mogen vastklampen aan wat ons tot nu toe houvast heeft gegeven: zekerheid en comfort.

Deze Pasen heeft ons VER-Licht.. en ook letterlijk met een paar kilo elk!

De 25 kilometer die we vandaag deden, bleken langer uit te vallen... althans in inspanning.  Bij aankomst in Namen besluiten we een café te zoeken waar de Ronde Van Vlaanderen wordt uitgezonden...  Frankie wil absoluut de finale zien...  We vinden niets en besluiten in een gezellige kroeg iets te drinken. Met een glasraam in pure art-déco worden we verwelkomd ”Taverne Prince Baudoin”, hoe lang gelden was Boudewijn een prins??? 1935 ofzo? Binnen speelt een Italiaanse charmezanger de volledige jukebox van de bomma.... hier zijn we thuis. Na twee nummers speelt de Naamse Paul Severs het nummer “Blue Spanish Eyes”... zou hij énig idee hebben waar ons finaal doel is? De sfeer zit er in en uiteindelijk vertrekken we uit het cafeetje in een zotte polonaise.

Net voor het souper gaan we onze rugzakken in Eliane’s auto zetten... de Chinees is hier nog sneller dan in Tervuren.  Na nauwelijks 35 minuten staan we terug buiten...

In de jeugdherberg babbelen we nog  even met een man uit Lille. We gaan naar dromenland om 27 u 27 en tellen acht vette schapen.