The only place where your dream becomes impossible is in your own thinking.

Robert H. Schuller


12 May 2015

Distance today

Total distance

Weather


Day 39

30 km

1040 km



Previous daily reports: click Belgium, France, Spain.


Sleeping: Hotel Ler Simone, Les Cars.


Route

  • Limoges
  • Aixe-sur-Vienne
  • Les Cars

“In de Rue des Bouchers, in de Rue des Bouchers...”... is in Limoges .. “Le cartier des boucher”  en is hier zeker even bekend als onze “Rue des Bouchers”. Al wat Verminnen in zijn lied beschrijft, kan men hier vermoedelijk ook krijgen.  Wij beperken ons tot wat een pelgrim is gegund.. een fris pintje. Wij bezoeken natuurlijk ook een kapel vanuit een tijd dat er nog geen kerken waren en hebben daarbij ook véél geluk. Meimaand is Mariamaand en dan mogen allen een uitlezen groep kwezels hier in het absolute geheim een rozenhoedje komen bidden. Geen uitnodigingen op de deur, geen uitleg waarom: onmiddellijk gesloten. De poort op onze neus toe! We waren ze echter tóch net te snel af en grijpen dus de nipte kans om toch een snel bezoek te doen. Ik werp nog een muntstuk in de automaat die het licht in de kapel doet branden. De kwezels zullen dan tenminste niet uit gebrek aan licht over de vloer struikelen... of ze het Goddelijk Licht zullen zien, is hun zaak. “Wie naar het altaar gaat”... moet vooral kijken waar hij gaat!

We gaan uiteindelijk naar de zusters van Sint-Franciscus en krijgen onze kamer. Ze is gerieflijk en het sanitair in gewoon tiptop. De warmte en oprechte gastvriendelijkheid en openheid waarmee deze zusters ons hier ontvangen, zal me altijd bijblijven.

s’ Avonds gaan we een hap eten met Jacobus (die straks dus terug Jaap zal worden).  Hij heeft de Camino twee maanden gelopen en is uitgeput hij heeft dus besloten Limoges als zijn voorlopige eindhalte te nemen.  Het doet ons plezier met hem te kunnen gaan dineren. We hebben tot nu nog niet de kans gehad om écht met hem te communiceren. Het is een atypisch gesprek... geen vraag antwoord maar eerder vraag-vraag gesprek. Zalig man! Evenals het menu in deze dikke brasserie Limousin... je kan zelf invullen wat er op onze dis is gevolgd.

 

We keren terug naar ons verblijf en Jaap, onze rasechte Amsterdammer uit Bilkhoven, fluit een aandoenlijk deuntje van André Hazes... “Hé, Jongen”. We zijn er van aangedaan. Dit is zijn laatste dag dit jaar op de Camino. Hij heeft zichzelf totaal gegeven en gaat zich nu heropladen thuis. DIKKE PROFICIAT Jaap... en weet vooral dat je  “Jacobus” in Limoges op je wacht!


Een stad verlaten zonder GPS is een onmogelijke zaak... gelukkig doen de klokken van de kathedraal ons uitgeleide... net zoals met Pasen op onze tweede dag. Het roept ongewild herinneringen op.  Op de gevel van het “Hôtel de Ville” merk ik een aantekening op “Lemovincencis”.  We volgen deze weg al sinds Vézelay.

We vertrouwen op onze GPS tot we buiten Limoges terug op de weg vallen. Het is zalig de historische weg te volgen. Na een dikke twee uur wandelen, introduceert een orkest van krekels ons met een ode aan de zon in de “campagne Limousin”. Alles doet me hier denken aan de dorpjes die we zo graag hadden als kleine mannekes tijdens onze vele reizen door Frankrijk.

In Aixe-sur-Vienne gaan we via de route regelrecht naar het kerkplein toe. Het is gewoon “La France”. Platanen, een paar mensen die - vermoedelijk met elkaar - druk via de gsm aan het discussiëren zijn... en vooral dit alles in een air van “laisser aller”. Frankie en ik kunnen het niet anders... we moeten stoppen en aan dit taferleel deelnemen. We bestellen een grote pint – nota bene geserveerd in Stella-glazen die ik in Leuven nog nooit gezien heb – en GENIETEN. Alle andere pelgrims komen hier voorbijgeschoten.  Wij doen teken om erbij te komen.. maar ze beslissen om verder te gaan.

 

Ze waren inderdaad allemaal voor ons in het hotel maar ze hebben zoveel minder genoten. En daar gaat deze Camino ook over. We checken in en de hotelbaas sluit onmiddellijk daarna de zaak. We zitten hier dus terug alleen... althans samen met Jean-Marie, Ad, Annabel en Monique. Onze maaltijd staat klaar in een tot eetzaal omgevormde kamer. Eén kleine microgolfoven is er om alles op te warmen. We hebben geen borden en moeten dus beginnen met het dessert om zo plaats te maken voor de rest. Het is behelpen met wat we hebben maar het lukt.