He who limps, is still walking. 

Stanislaw Lecuse 


25 May 2015

Distance today

Total distance

Weather


DAG 50

27 Km

1379 km



Previous daily reports: click Belgium, France, Spain.


Sleeping: Hotel Gaillères


Route:

  • Bourriot-Bergonce
  • Roquefort
  • Bostens
  • Gaillères

Het diner dat Véro ons heeft bereid is schitterend. Rillet de Canard, Poulet jaune des Landes... de kippen worden enkel met maïs gevoederd waardoor het vlees geel is. Aardappeltjes in de oven en als dessert aardbeien uit de tuin. We eten samen met onze Nederlandse medepelgrims. We zijn de twee dames al tegengekomen in La Coquille (zie dag 40 – 13 mei) en hebben ze hier ingehaald. Aan de tafel zit ook een zus en schoonbroer van één van de dames. Ze hebben – net als wij in Pérgueux – bezoek vandaag. Na de maaltijd worden we rondgeleid in de tuin. De zoon des huizes, Emil, heeft een boomhut waarvan vele kinderen alleen kunnen dromen. We ronden af met een glaasje wijn en zien hoe de kleine poes zich kostelijk amuseert met de nestels van onze stapschoenen. Het dekbed waar ik deze avond mag onder slapen, is bedrukt met de tekst “I am a party animal”... toeval bestaat niet!

 

Na een rijk ontbijt vertrekken we terug de Landes is. De tocht vandaag is 27 kilometer lang. Na nauwelijks een paar kilometer is de pijn aan mijn rechter voet niet meer te harden. Mijn kleine teen schuurt al een week tegen de binnenkant van de schoen en is volledig ontstoken. Gisteren knipte ik nog resoluut een stuk uit de zool van m’n schoen in de hoop zo de druk te verminderen. Het helpt duidelijk niet. Bij elke stap krijg ik een pijnscheut in m’n voet en been. Zo kan ik niet verder. Frankie geeft me z’n sandalen in de hoop zo ten minst tot in Rocquefort te geraken. Het is een ware verademing. Zo’n sandalen moet ik ook kopen!


Roquefort, de stad van de kaas? Neen toch niet. In Frankrijk zijn er maar liefst 7 steden die Roquefort heten. Deze stad heeft met de kaas niets te maken. Bij het binnenstappen van het stadje komen we de automobielinspectie tegen. Om de klanten alvast te tonen hoe de wagen er best zou uitzien, hebben ze een model aan de ingang geplaatst... bekijk de foto onderaan.

In Roquefort bestellen we een menu aan 9 euro in een kleine bar. Water kost € 4 per liter, wijn € 5.  Een stokoud, eerder onhandig, mevrouwtje schenkt ons ook twee pintjes. Waarschijnlijk wil ze nog een beetje de familie helpen, vermoeden we. Later blijkt dat “Madame” hier de boel leidt en de teugels nog héél stevig in handen heeft. Geen van alle familieleden die hier werken, mag geld ontvangen. Zij bedient de kassa en schrijft de facturen. Pépéke krijgt een plaats voor de televisie en mag naar de paardenrennen kijken. Schoondochter moet opdienen en de zoon staat achter het fornuis. Pas na de “service” komt hij te voorschijn om aan z’n vader de uitslag van de tierce te vragen. Ondertussen neuriet ze de melodie van " Que la montagne est belle" van  Jean Ferrat. We zijn inderdaad niet meer ver van de bergen!

 

Na een drie uur stappen komen we in Gallières terecht. Gehaast waren we vandaag zeker niet. Het hotel is eens te meer een spookhotel. De deur staat open en onze maaltijd staat in de koelkast. Er is geen receptie dus ook geen receptionist. We kijken nog wat televisie en maffen rustig in.