GRAND CANYON - Zie speciale pagina.


We vertrekken na een snel ontbijt richting Grand Canyon… tijdens deze reis zijn we van de ene verbazing in de andere gevallen. Elke keer opnieuw wist Flip ons te overweldigen met telkens weer andere bezoeken. Hoe zullen we vandaag dan de Grand Canyon gaan ervaren?

 

Onderweg stoppen we ook een paar keer om van de machtige uitzichten te genieten. Het landschap waar we nu doorrijden, doet me denken aan de tekenfilmpjes van Road Runner. Kennen jullie hem nog? De supersnelle vogel die zich elke keer opnieuw uit de klauwen van de coyote kan redden?

Op een ander “vista point” staat er een marktje met allerhande Navajo-artefacten. Juwelen, weefwerk, trommels en fluiten én natuurlijk de obligate dromenvangers die een garantie zouden zijn voor het realiseren van de stoutste wensen. Dromenvangers of toeristenvangers? Wie zal het weten? We laten ons toch verleiden en kopen wat kleine juwelen en een paar andere kleine spulletjes. De dames die standjes uitbaten, hebben duidelijk allemaal Navajobloed en zijn allemaal stokoud. Bij een volgende stop hebben we even de tijd om een écht toeristenwarenhuis binnen te lopen. Alles wat een bezoeker maar zou kunnen doen herinneren aan een bezoek van de canyon wordt hier aangeboden. De prijzen zijn wél merkelijk hoger dan die die wij betaalden aan de kleine kraampjes eerder vandaag…. Toeristenvangers waren het dus zeker niet.

Op een bord langs de weg kunnen we aflezen dat er een McDonald's is in de buurt… op één uur rijden! Fast Food krijgt een héél andere betekenis in een land waar afstanden in tientallen mijlen wordt gerekend. Er zit dus niets anders op dan de schotel boven te halen die gisteren werd meegegeven bij de Mexicaan. “What is going on?”…. “Breakfast!” … maar dan wel op z’n Mexicaans. Ik moet ridderlijk toegeven dat het nog best wel smaakt.

Gisteren werden deze posters aangeboden in het vistor center van Glen Dam… Stef merkte terecht op dat we alle vier Nationale Parken effectief bezochten, en dan nog wel op vier verschillende manieren:

Bryce Canyon: Te voet

Grand Canyon: Met de helikopter

Glen Canyon: Met de boot

Zion: Met de wagen

Te land, ter zee en in de lucht dus!

Na de tocht door de Canyon met de wagen nemen we even de tijd om te lunchen alvorens dit onvergetelijke bezoek af te sluiten met een helikoptertocht. We kiezen voor de meest Amerikaanse oplossing… inderdaad McDonald's. Echt smaken doet dit niet maar ergens vinden we toch allemaal dat een bezoek aan de States zonder lunch in een hamburgertent toch ook niet kan.

Ik heb ervoor geopteerd om van het bezoek aan de Grand Canyon, één van de zeven natuurwonderen, een afzonderlijke pagina te besteden in ons reisverhaal. Geen woorden kunnen beschrijven wat er door je heen gaat als je bovenaan de kliffen dit schouwspel te zien krijgt. Het kan onmogelijk iemand onverschillig laten. In dit opzicht geef ik Carlo gelijk en laat dus de foto’s voor zich spreken omdat ik weet dat welke beschrijving dan ook altijd onvolledig zou zijn en dus op monsterlijke manier afbreuk zou doen aan wat we écht hebben ervaren en gevoeld.

Toch enkele duizelingwekkende cijfers:

Gemiddelde diepte is 1,6 kilometer, we konden vanuit de uitzichttoren 140 km ver zien (Van Tervuren een zicht hebben tot in Oostende!!!), de twee uitersten van de Canyon liggen 16 kilometer van elkaar (De afstand tussen Tervuren en Leuven dus). De Colorado rivier in het dal is 91 meter breed en lijkt wel een slootje van niets.