Of het nu de maaltijd of de apero was… één van de twee is blijkbaar zwaar uitgevallen, of zou het de combinatie van beide zijn? Slechts met moeite krijgt Stef me wakker en met lood in de schoenen verschijn ik aan het ontbijt. Op zich heb ik daar geen moeite mee aangezien ik mezelf ook nooit als “de ideale schoonzoon” (zie verhaal zomer) heb willen voordoen.

Ook nu zorgen Stef en Kathy voor alle boodschappen die we meewillen hebben uit Tirol. Ze offeren zichzelf op om alle winkels af te lopen die nodig zijn om alles bij elkaar te krijgen. Spek en kaas uit de delicatessenzaak van Handl, typisch Oostenrijkse ingrediënten om de zalige schotels van Sam te kunnen namaken thuis… als klap op de vuurpijl doen ze zelf nog de inspanning om voor mij een écht Oostenrijks hoofdkussen te kopen: de Rolls-Royce van het slaapcomfort. Enkel te verkrijgen in Oostenrijk! Of ze al dan niet ook langs de canabis-automaat zijn gereden, is me niet bekend. 

Yelina volgt vandaag haar tweede lesdag maar aangezien er zich nieuwe leerlingen aanmelden, kan ze minder gestaag vorderen dan de eerste dag.

Ikzelf sta mijn tweede dag op latten. In de voormiddag doe ik tweemaal de Ladispiste. Gisteren deed ik die in de voormiddag 5 keer. Ik ben er eigenlijk niet kwaad om dat er aan de kabellift in Ladis een file van wel een dik halfuur staat… het verplicht me het rustig aan te doen.

Na twee afdalingen besluit ik een stop in te lassen en installeer ik me op het terras van de zonnebaan. Stef en Kathy zijn terug van boodschappen en zullen me te voet komen vervoegen. We nemen deze keer een lichte lunch. Uiteindelijk ski ik nog een paar keer naar beneden en hou bij mijn laatste tocht terug halt bij de outlaws. Luide après-skimuziek mag nergens behalve daar waar het niet of moeilijk kan gecontroleerd worden blijkbaar. Deze alm is enkel te bereiken met ski’s… dus gewoon doen!

Mijn benen doen wat pijn en mijn voeten geraken de skibotten maar niet gewend. De ongemakken van het skiën laten zich voelen. Later op de dag aan de lockers was ik de stille getuige van een gesprek waarin een geëmotioneerde Oostenrijkse vader aan zijn kleine jongen één van de grootste genoegens des levens aan het onthullen was: “Het mooiste is op het einde de skibotten uit te trekken.” Ik had een sterk vermoeden dat hij het over het skiën had. Van een levensles gesproken.