Colombaro golf

 

Eén van onze ambities was om hier te komen golfen. Bij het ontbijt stelt Stef voor om de koe bij de horens te vatten en ons onmiddellijk gaan aan te melden bij de golfclub van Colombare! Geen uurtje later staan we op de afslag van hole 1. Alstublieft!  Dit 9-hole golfparcours is op onze maat geschreven. De langste drivers zijn 250 meter lang, “chip and put” dus, in het beste geval! We zijn helemaal alleen en beginnen pas op de derde te hole te beseffen dat we hier gewoon aan het golfen zijn tussen de bergen aan het Gardameer! De rododendrons van onze homeclub zijn hier vervangen door schitterende oleanders, de sparren van Ravenstein zijn hier schitterende parasolden en de fairways zijn mooi afgeboord door olijfbomen. Hoe zalig kan het zijn! We krijgen hier méér dan waren voor ons geld… wetende dat we hier met onze Belgische lidkaart als personeel of caddy spelen voor de zeer democratische prijs waarvoor ook de zon opgaat!

Bij ons tweede bezoek dienen we op hole 4 even te wachten want men is volop aan het maaien. Het moet gezegd worden dat alles hier perfect onderhouden is. Het gras is altijd groener aan de andere kant van de weide, beweert men. Hier in het bloedhete en -mooie Italië is dat een des te grotere verwezenlijking. Stef en ikzelf blijven wachten tot de man op z’n maaier teken doet… speel maar. We driven vlotjes onze bal in één slag tot op aanvaardbare afstand van de vlag. Tot onze verbazing stapt de man van zijn maaier en komt ons begroeten! “Ik ben Roberto en heb gehoord van de caddymaster dat jullie vanuit België hier komen spelen als caddy! Welkom heren!”. We zijn hier nauwelijks de tweede dag en zijn al gekend. Wanneer we hole 6 en 7 aandoen liggen een heel pak verloren ballen te rapen… zou Roberto ze voor ons klaar hebben gelegd? Uiteindelijk blijkt de eigenaar van de aanpalende olijfbonemplantage zo vriendelijk om de verloren ballen over te smijten. Monsieur Solvay… wa adde gepaasd?

We spelen die dag 36 holes en ook alle andere dagen blijven we doorgaan (bekijk het rooster onderaan deze pagina). Ondertussen kennen we de uitbater van het clubhouse en zijn we graag geziene gasten. Uit pure schaamte doen we hier graag een centje op… per tour komen we water halen, om de twee toeren gaan we zitten en drinken we een cola of een Sprtiz. Ook de maaltijden zijn hier super en aan zéér democratische prijzen!

Wanneer we op onze vierde tour van de dag vertrekken zien we hoe een dame zich aan het voorbereiden is om helemaal alléén de confrontatie met de “campo” aan te gaan. We bieden haar beleefd aan om alvast van start te gaan maar dat weigert ze. In een flight van twee ben je toch noodgedwongen trager dan alléén? Mevrouw is heel lief en zegt in moeilijk verstaanbaar Italiaans, omwille van haar overdreven opgespoten lippen, dat ze het bij voorkeur langzaamaan doet en ook liever ook wat van de zon geniet. Ze draagt een opzichtige turquoise pet met massaal Mercedez-logo en dito zwachtel om haar lende… een rokje was het zeker niet. Verder had onze diva een stylische legging in lichtgrijs aan en een topje van ruim vijf maten te klein… de rest heb ik niet durven bekijken. Op hole zes aangekomen bieden we ze nogmaals aan om voorbij te steken… madam kon echt wel wat spelen, haar drives waren even impressionant als haar volledige verschijning. Hadden we hier de “King of Roch ’n Roll” bij, Gérard, hadden we een probleem gehad. Zoals echte diva’s weet ze haar publiek te bespelen en smijt ons een compliment toe door te zeggen dat we toch zoveel beter spelen! Ik retourneer het compliment onmiddellijk waarop ze op Marilyn-Monroe-achtige-wijze dankt… AMORE!!! ...en vooral voorover duikt om haar tee te plaatsen en bij de oefening een niet te beschrijven zicht gaf op wat Dolomieten ook kunnen zijn en er trouwens bijna het evenwicht zelf ook bij verliest! Nog nooit was mijn drive zo recht en snel! Miljaar hier moeten we ons uit de voeten maken! Een vierbal met drie zie ik niet zitten! Veu maa ne mie!

Maaltijd met de president

 

Tussen één van onze eigen “giro’s” op deze “campo”, vraagt Stef aan de directeur-president of hij graag een glaasje met ons wil drinken. “Graag, heren” en hij preciseert zelf welke witte wijn het precies moet zijn. We raken aan de babbel en het blijkt een super aangename man te zijn. Uiteindelijke bieden we hem de lunch aan en nodigt hij ons uit om deel te nemen aan het tornooi van zaterdag! Elke golfer weet dat men op een tornooi enkel mag spelen met eigen clubs en materiaal, anders dus dan in sommige (nacht)clubs waar men enkel mag spelen met andermans materiaal. Dit probleem wordt onmiddellijk opgelost door onze sympathieke directeur… hij drukt ons op het hart om zeker geen materiaal te gaan huren en verzekerd ons dat hij alles gratis zal klaarzetten… inclusief het karretje. Uiteindelijk speel ik ook de dag voor de wedstrijd met zijn materiaal om er toch een beetje aan gewend te geraken. Super kerel!

Colombare Gara (wedstrijd)

De golfwedstrijd. Stef en ik bereiden ons daags voordien voor door alvast 27 holes te spelen, daarna een stevige wandeling te doen en op tijd naar huis te gaan, en dus vooral niet te passeren bij onze vrienden in Vorbarno. Onze missie is op de wedstrijd niet af te gaan! We willen koste wat het kost geen “brutta faccia” maken ten opzichte van onze gastheren. Het is dus met een klein hartje dat we vertrekken naar de wedstrijd.
Ondanks de goede fysieke en psychische voorbereidingen is ons tactische manoeuvre om gisteren niet naar de vrienden van Vobarno gaan, en dus op tijd thuis én in bed te zijn, zwaar getorpedeerd. We werden immers op een paar zeemijl ver van het bergdorp gespot door een vooruitgeschoven commandopost van bar Nada-aan-de-oude-brug-van-Vobarno. Na ons nog verplicht een paar aperitiefjes te doen drinken - met aangepaste kaas en ham – werden we in hun auto ontvoerd en afgezet midden op het kleine dorpsplein. Er was dus geen manier meer om aan ons lot te ontsnappen. We moesten en zouden onze volledige avond met hen doorbrengen… tot in de vroege uurtjes.

Geen ideale situatie dus om een wedstrijd te beginnen. Wie zullen onze medespelers zijn… we spelen single Stableford en spelen dus eigenlijk allemaal tegen het terrein, maar toch hoe sterk zullen zij zijn? Zullen we ze niet ophouden? Gaan we vooral geen brutta faccia maken?

 

Uiteindelijk blijken beide heren de sympathie zelve te zijn. We spelen helemaal niet slecht, doe zelf een mooie birdie putt op de voorlaatste hole, en we halen vlotjes plaatsen net iets hoger dan het midden van het klassement. Ikzelf verbeter zelf mijn topscore en haal 8 punten minder dan de winnaar! Na afloop blijven we nog lang met één van beide heren – een aardige diamantair uit de regio – nog héél vlotjes de 19de hole spelen. Oef dit hebben we weer gepresteerd.

Datum Aantal Holes Totaal aantal holes
 29-07-2021  18 18
30-07-2021 36 54
02-08-2021 36 72
03-08-2021 27 99
04-08-2021 27 126
05-08-2021 27 153
06-08-2021 8 161
07-08-2021 18 179
08-08-2021 18 197