Het feest was grandioos gisteren. Bij het ontbijt voel ik me toch niet al te best, te veel slaap en te weinig feest… of was het andersom?  Zal het skiën vandaag wel lukken?

 

Niet zonder enige twijfel en met licht knikkende knieën maak ik me klaar voor de derde ski dag. Zal het vandaag terug lukken? Zal ik mijn zelfzekerheid terugvinden? We besluiten terug te beginnen met de Ladisabfarht. In één vlotte beweging skiën we tot beneden! De rede van mijn paniek gisteren was dus degelijk de hoogte! We beginnen een tweede en derde keer zonder ook maar één probleem te hebben! Ik geniet van elke minuut en ben écht blij het allemaal terug onder controle te hebben.

Tegen de middag hebben we afgesproken op het hoogste punt, de Bergdiamant, om samen iets te eten en te drinken. We nemen onze ski’s wél mee naar boven maar denken er niet aan om van hieruit terug naar het dal te skiën. We nemen met ons vieren onze Nieuwjaarsmaaltijd op 2400 m hoogte. Ver van huis en boven de boomgrens… maar zeker niet alleen. Het is een drukke bedoeling in het restaurant. Van overal komen mensen naar Tirol om van de bergen te genieten… ook vanuit Tervuren zijn we niet alleen. Linsey herkent de Merel, de dochter van Doc. Dejoghe!

’s Namiddags besluiten we elke terug onze eigen weg uit te gaan. Linsey doet de Möseralm een paar keer en ik besluit niet overmoedig te worden en nog een paar keer de Ladisabfahrt toe doen. Kathy en Stef stappen halverwege het dal uit en stappen de rodelbaan af toe in Fiss. Bij valavond komen we terug allemaal samen in het centrum van Fiss… hoe kan het anders dan in de Hexenalm. Het nieuwjaarsconcert hebben we dit jaar moeten missen maar het vervangprogramma was des te mooi!