“The longer we follow the right path...

the easier it becomes” 

Sandra Boyer


Datum

Distance today

Total distance

Weather


Day 2

13 juli 2022

20 km.

55 km.


Altimeters up

 389 m.

Altimeters down

 693 m.



Sleeping: Vera Monti - Holzgau


Walking with:  Kelle


Route:

- Lechleiten

- Prenten

- Steeg

- Holzgau



Tijdens deze tocht hebben we in totaal drie hotels geboekt. Ons verblijf in Lech loopt dus af. Om dit in schoonheid te doen hebben we samen met Kato en Sam afgesproken om lekker te dineren in het resto “Haus Nr. 8”. De andere maaltijden die we hier namen waren zeker ook altijd goed verzorgd, maar nu hadden we zin in iets anders. We nemen de specialiteiten van het huis: Tafelspitz, gerookt en zeer traag gegaard rundsvlees en Zwiebelrosbraten, rundvlees met ui en gebakken aardappeltjes. Meer dan voortreffelijk!


Om 8:15 u. staan we al klaar aan de halte waar de bus ons zal oppikken om terug te gaan naar de vertrekplaats voor vandaag. Buiten een aantal overmoedige wandelaars die duidelijk een andere invulling geven aan het begrip “deugddoende vakantie” dan wel de “dolce far niente” waar de meesten voor kiezen, is er in Lech een klein legertje leveranciers onderweg met vracht- en bestelwagens om de tonnen voorraden aan het sleuren die hier dagelijks nodig zijn. Van alle gebouwen hier is 99% hotel, aparthotel of garni, die aan het klagen van sommige hoteluitbaters te horen niet eens op volle toeren draaien. De zaken zijn nog altijd niet op het niveau van voor de pandemie. Erg voor jullie, maar zo veel te beter voor ons.

Vlak na het vertrek konden we ons anders ook al zeer uitgebreid ontbijt aanvullen met enkele bosaardbeien. Buiten wat wilde tijm ben ik hier nog geen eetbare planten of bessen tegengekomen. Op de stukken van de Lechweg die we tot nu toe bewandelden, is er verder niet veel te krijgen. In het hooggebergte is er geen ravitaillement voorzien en is de wandelaar dus aangewezen op zichzelf. Nu we stilaan halfweg zijn, komt er verandering in. 


Aan een hoeve zien we een kleine hut staan waar koele drankjes worden aangeboden. Een automaat, neen zeker niet, maar wel een selfservice. In het huisje staat een aantal koelkasten waaruit men mag wegnemen wat men wil. Er staat verder een potje waar je zelf je munten inwerpt of je wisselgeld uithaalt. Ook de kassa is hier selfservice. Een winkel waar alles zelfbediening is zonder automaat en dit inclusief de kassa? Hoe zou dat aflopen bij ons?


Waar we gisteren onze weg dienden te zoeken in het woud dat op de flanken van de Alpen de wetten van de zwaartekracht tart, lopen we in het tweede deel van de wandeling vandaag in het stroomgebied van de Lech. We wisselen de trapjes die de wortels van de bomen ons gaven voor een breder pad, het bergriviertje dat bij de bron bijna droog stond, wordt stilaan een rivierbergstroom dat zich althans wat breedte en debiet betreft laat gelden. Waar komt het water dan vandaan?


De Lech wordt gevoed door een onnoemelijk aantal bronnetjes. Sommige in de vorm van een onooglijk klein beekje, andere onder de vorm van een majestueuze waterval. Het maakt niet uit hoe groot hun bijdrage is, eens in de rivier kan geen onderscheid gemaakt worden van de oorsprong van het water. Alweer een lesje van moeder natuur. Wat een mooie metafoor voor het principe van gelijkheid.

Een voordeel om in een dal te lopen is dat er duidelijk minder hoogteverschillen zijn. Een nadeel is dat we onze zonnemelk voor muggenmelk moeten wisselen. Waar een rivier breder wordt zijn er dikwijls stukken die minder bevloeid zijn en dus broedplaatsen zijn voor insecten allerhande. Een ander merkelijk verschil tussen dit stuk van de weg en de eerste drie dagen, zijn de activiteiten van de “locals”… want die zijn er ook nog natuurlijk.


We lopen een kaasmakerij binnen. Alleen al aan de geur die er hangt, kunnen we afleiden dat men hier vandaag zeker actief was. Verder zien we hoe een jonge dame met een meesterlijke hand een figuur uit het hout aan het snijden is. Ook dit is Tirol. In Holzgau stoppen we voor één nacht. Dit dorp staat bekend voor beschilderde gevels. Ze zijn inderdaad schitterend. Toch blijven in het hotel... uitrusten.