Vakantiehuisje

Onze volgende etappe is Vobarno, vlak aan het Gardameer. Na een dikke vier uur bollen vanuit Zotte Marina vraagt de GPS ons om af te slagen, recht een industriële zone binnen. “Over 500 m heeft u uw bestemming bereikt”! Oei… Zullen we de komende dagen verblijven in een industriezone? Alles lijkt hier verlaten, de straten zijn de laatste decennia niet meer onderhouden, het weinige gras dat we hier zien staat kniehoog en is verdord. Misboekt? We zijn een uur te vroeg en besluiten de wagen ter parkeren in wat een nieuwe woonwijk lijkt. Ook hier is niets onderhouden… we vragen de weg naar het centrum aan een oudere dame die ons bekijkt alsof we aliens zijn! “Een centrum? Hier? Neen… hier beneden is de post en een winkel die nu toe is, meer is er niet”. Inderdaad dus misboekt. We vinden de post en het barretje. Als mistroostigheid een kleur zou hebben is het zeker de deze! Geen kat te bespeuren en de “ambiance Italienne” die we anders zo appreciëren is ver te zoeken. Volledig misboekt dus! Enfin we besluiten toch iets de drinken en er alvast het beste van te maken.

 

Rond drie uur gaan de poorten van ons vakantieverblijf open. Het blijkt een échte oase te zijn in een buurt die verder weinig aantrekkelijk is. De tuin is prachtig onderhouden en het huisje is met héél veel smaak ingericht! Het is een bijouke van een bonbonière! Oef! Hier zien we ons inderdaad 11 dagen blijven.

Kapper

Na een blitzbezoek aan de hypermarkt lager in het dal besluiten thuis te gaan kokerellen en ons zelf te verwennen met zelfgemaakte hapjes! Geen 100 meter verder dan de supermarkt merk ik een kapperszaak op. Stef wil al lang de pluimen laten bijknippen, niet twijfelen dus. Bij het binnenstappen van de zaak blijkt de bultenaar de laatste hand te leggen aan de coupe van de broer van Will Ferdy. Met veel zorg wordt er met een kleine kam aan heel het kapsel wat meer volume gegeven, lak ingespoten in industriële hoeveelheden, terug wat bijgewerkt… een beeldhouwer had het niet anders gedaan. Het decor waarin de man werkt lijkt wel het decor van een Fellini film. Alles is tot op de draad versleten en dateert van minstens 50-jaar geleden. De beige simili-lederen kussens van zijn kappersstoel zijn ronduit zwart! De muren van het kapsalon zijn in vuil gifgroen geschilderd en de paar vergeelde en in de hoeken opkrullende foto’s tonen mannen met kapsels waarmee niemand ongestraft over de straat kan lopen.

 Dan komt de beurt aan Stef. Ik leg uit aan de Mille Bouillon van deze vallei dat het geen zin heeft dat hij blijft verder ratelen omdat Stef het toch niet verstaat. Ik geeft kort wat instructies en verlaat – niet helemaal wars van enige vorm van leedvermaak – de zaak en laat Stef in de handen van Edward Scissorhands.  Het resultaat is uiteindelijk wél heel goed maar de volledige ervaring bleek toch heel apart te zijn! Stefs haar werd bewerkt met allerhande scharen, messen en giletten! Wanneer hij de kapper de haardroger ter hand neemt blijkt hij ook nog eens een begenadigd elektricien te zijn. Hij moet het ding eerst repareren alvorens er mee aan de slag te kunnen!

Vobarno centrum

Ons vakantiehuisje ligt midden in de bergen die het Gardameer omringen. Vanuit Vobarno vertrekken veel wandelpaden de bergen in. We kiezen als eerste wandeling het pad dat over een oude spoorweg loopt en doen een dikke 14 km aan een serieus ritme… een kleine voorbereiding dus voor de vierdaagse van de Yzer. Bij het binnen lopen van het historische centrum beseffen we dat het kleine stadje toch wat te bieden heeft… o.a. een schitterend terrasje met zicht op het oude brugje. We bestellen twee pinten en krijgen daarbij een tafel vol met de lekkerste hapjes! Dit is pure Italiaanse traditie! We gaan uiteindelijk tijdens ons verblijf nog dagelijks terug en merken met hoeveel zorg de bazin en haar dochter de zaak runnen. De bazin gaat altijd gekleed in jurken die enkel ook aan Dalida zouden passen en bedient ons met dezelfde elegantie als haar Egyptisch evenbeeld!

 

We geraken uiteindelijk aan de praat met Gino, een erudiete wereldreiziger die nu van zijn pensioen geniet in Vobarno. Hij spreekt keurig frans waardoor het ook voor Stef eens mogelijk wordt om aan de conversatie deel te nemen. Het gesprek neemt een volledig andere wending wanneer ik opmerk dat ook hij een Tau-teken draagt om zijn nek! Hij blijkt een Franciscaner te zijn van de derde orde. Blijkbaar kan men toetreden tot de orde zonder daarvoor alle geloften te moeten afleggen. De man is gehuwd en leidt een “normaal” leven maar is toch op een bijzondere manier betrokken bij de orde! Dit moet ik eens van dichterbij onderzoeken! Hij geniet trouwens ook met volle teugen van wat hij “la drogue des sages” noemt: een lekker glas wijn of bier dus! We bespreken de wankele politieke situatie van Italië en de uitdagingen die Europa de komende decennia lang nog te wachten staat! Wanneer zijn gemalin belt om te vragen waar hij blijft antwoordt hij prompt dat hij in belangrijke internationale gesprekken is verwikkeld! Straffe man… maar wanneer hij een dik uur later toch naar huis vertrekt besluit hij met de volgende woorden:” Je vais d’abord sauver mon marriage et puis l’Europe!”. Men mag inderdaad nooit zijn tegenstander onderschatten… ook zijn madam dus niet! Hij voegt er nog aan toe dat het huwelijk een zware kar is die best door meerdere ossen moet worden getrokken…. Wat zou hij daar dan mee bedoelen?

Uiteindelijk blijk dit dorpje ook een klein lieflijk centrum te hebben. Het eeuwenoude bruggetje getuigt hiervan maar vooral de warme contacten die de inwoners met elkaar hebben is opvallend. Waarom dan? Omdat hier mensen vanuit alle hoeken van de wereld samenwonen! Afrikanen, Oost-Europeanen, Aziaten… iedereen blijkt elkaar te kennen en ook iedereen begroet elkaar! Hoe schitterend is dit? De mensen zijn hier enorm gastvrij en hebben een oprechte interesse in elkeens verhaal. Ondertussen blijven we ons verwennen aan al wat dit terrasje te bieden heeft… zalige wijn of bier en vooral de hapjes die de “patrone” ons met veel zorg voorschotelt.

 

Na de “Spritz” laat ik me door Gianni introduceren in de wereld van de “Spirlo”… ook weer een drankje op basis van Campari. Een mens moet inderdaad bij tijd eens wat Campari bij de wijn te voegen! Hij vertelt zonder te blozen dat we geen bang moeten hebben om te zondigen, en er dus nog eentje te bestellen op het dorpsplein, omdat zonden gepleegd op openbare plaatsen, toch de-facto half vergeven zijn! Niet?

We geraken in een literair gesprek waarop hij vraagt of ik Fernando Pessoa ken… de laatste twaalf maanden heb ik de man z’n substantieel oeuvre doorworstelt, uitgekamd, vergeleken en tot mij laten doordringen! Alweer een gemeenschappelijke interesse. Hoe mooi zijn willekeurige ontmoetingen toch? Zijn ze toevallig of is er een zeker voorbestemming? God konws? In alle geval ronden we af met de bedenking dat het de gekken zijn die de wereld domineren… of we er bij zijn? God knows!

Andermaal maken we een wandeling over de  spoorwegbedding die de bergdorpjes destijds met het meer verbond. Onze missie is het uurrooster van de overzetboten te halen en een volgende trip voor te bereiden. Op de terugweg vinden we maar geen barretje om iets te drinken en besluiten het dus maar te wagen in een pompstation. In Italië zijn er twee type van pompstations die elke op hun eigen manier werken. De “fai da te”-station zijn letterlijk doe-het-zelf stations bij de andere word je door de pompbediende bediend. Dit station is er zo eentje. Je mag dus zelf geen benzine nemen maar moet wachten… aan de bar daarentegen is het omgekeerd. Je haalt je pintje zelf uit de frigo, brengt het zelf naar de bar waar de eigenaar het wél voor jou opent, je brengt het zelf naar je tafel maar wordt daarbij gevolgd door de barbediende die gul stukjes pizza op te tafel komt zetten. Aan pomp nummer 1 wordt brandstof getankt in de vorm van de apero vandaag. Ondertussen rijden wagens en moto’s af en aan. Jullie verstaan hopelijk dat we hier stomverbaasd de situatie gadeslaan. Het wordt helemaal absurd als aan de tafel naast ons er nog eens lustig gepaft wordt! In een pompstation? Op twee meter van de pompen? Aanstekers en stekjes worden van tafel tot tafel doorgegeven én gebruikt!