Datum

Distance today

Total distance

Weather


16 juli 2022

22 km.

118 km.


Altimeters up

445 m.

Altimeters down

492 m.



Sleeping: Hotel Garne Waldhof - Stanzach


Walking with:  Kelle


Route:

- Weissenbach

- Hornberg

- Platten

- Pflach

 



Aan de toog van het gasthof “Zur Post” vernemen we dat de man die we gered hebben Egon heet en de ex-burgemeester is van de gemeente Bach. Zonder het zelf te beseffen hebben we dus een stukje van de Oostenrijkse democratie gered.

We deden ons verhaal en kregen van de baas prompt een glaasje Marille aangeboden en vergat daarbij niet zichzelf ook een serieuze borrel in te schenken. De andere tooghangers gebruiken een ander pepmiddel… ze hebben elk een snuifdoosje bij waar ze op regelmatige tijdstippen een shotje op de bovenkant van hun hand schudden en in een strakke teug naar binnen trekken langs één van hun neusgaten. Als er dan toch niet mag gerookt worden, snuiven ze er maar lekker op los.


De ambiance bon enfant die er aan onze kant van de toog heerst is ver te zoeken aan de andere kant. De gesprekken tussen de barmeisjes, waarvan ik trouwens geen jota versta, zijn aan de toon te beoordelen wel heel erg bitsig. De twee kleindochters komen duidelijk niet met elkaar overeen. De jongste in keurige dirndl moet het briezen doorstaan van haar vampachtig nichtje dat zich voor de gelegenheid in een push-up-bh had gespannen waarvan zelfs Madonna zou gaan blozen!


Ondertussen worden we wel ingewijd in de geheimen van de Oostenrijkse apero. Zo zal ik morgen zeker een gespritzer bestellen: Veltlinger wijn met sprite of soda, al dan niet aangescherpt met citroen. We beginnen nauwelijks aan ons tweede pintje wanneer de pedante Garmin-polshorloge van Stef ons aanmaant dringend te bewegen… en dit met quasi 36000 stappen op de teller! Non mais!

We beginnen vol goede moed aan onze laatste wandeldag. Het zou een formaliteit moeten worden. Een kleine klim brengt ons tot in een gehuchtje van de gemeente Weissenbach waar alle huizen gewoon pareltjes zijn. Tot in Platten loopt de weg langs de Lech maar heeft weinig mooie landschappen te bieden. 


In het enorme dal van Reutte bepalen de handel, industrie en woningen het landschap… we zijn dus ver van de woeste natuur die we tot nu toe konden appreciëren. De zweefvliegers die we vanuit een soort megagrote katapult richting hemelgewelf zien wegschieten, zullen hier geen last van hebben.

Gisteren maakten we onze planning en dachten deze etappe vlotjes af te werken in “no time”. Dat zag er ook zo naar uit tot we in Hornberg een heuvel worden opgestuurd… een heuvel die stilaan een berg werd! Na drie kwartier klimmen denken we het zwaarste achter de rug te hebben, niets bleek minder waar te zijn. 


Via een heel steil paadje klauteren we de laatste honderden meters tot aan de kapel op de kop van de berg. We zijn het er eenstemmig over eens: dit is het zwaarste stuk van de Lechweg. We worden wél beloond met een schitterend uitzicht over de vallei. Via de idyllische “Frauensee” bereiken we uiteindelijk toch het einde van het pad… Anders dan bij de eerdere etappes vertrekt hier geen bus en zijn we dus verplicht nog eens 2 km bij te marcheren tot aan het station van Reutte. Vandaag nog de auto halen, die nog altijd in Lech staat, is niet meer mogelijk. Er rijden geen bussen meer. Vandaag nog ingaan op de uitnodiging van Egon is ook niet meer mogelijk aangezien we geen vervoer hebben… vandaag nog naar “Zur Post” gaan… meer dan vermoedelijk nog wel haalbaar aangezien ook Sam en Kato vandaag in Stanzach zijn.