23 May 2015

Distance today

Total distance

Weather


DAG 48

32 Km

1299 km



Previous daily reports: click Belgium, France, Spain.


Sleeping: Refuge Ferbos


Walking with: Marion (NL/F)



Route:

  • Rivet
  • Bazas
  • Beaulac
  • Ferbos

We ontwaken na een niet zo rustige nacht. In de abdij viel het leven stil rond 22 uur. We vielen snel in slaap maar werden even snel terug wakker. Boven ons hoofd en in de muren van onze kamer leven kolonies muizen. Een hele nacht hoorden we geluid van knagen, bovendien lieten ook de muggen ons niet gerust. Als klap op de vuurpijl luiden om vier uur ’s ochtends de klokken “vigiles”, het ochtendgebed.

Het is onvoorstelbaar hoe snel onze voeten en benen herstellen. Gisterenavond zouden we geen 10 meter meer hebben kunnen stappen, deze ochtend voelt alles terug goed aan. Voor alle zekerheid doe ik toch een teenwindeltje aan... dat ik geen twee uur later weer onmiddellijk zou verwijderen.

In de ontbijtruimte doet iedereen alsof hij thuis is, we bedienen ons in de koelkast van alles wat we wensen. Terug een hartig ontbijt dus. Eén van de dame’s uit een retraitegezelschap vertelt me stiekem dat ze vandaag een hele dag in de stilte gaan leven... hebben daarom deze mensen onze welgemeende “bonjours” straal genegeerd? Enfin, we trekken het ons niet aan. S’ Ochtends hebben ze blijkbaar wel recht op muziek. Ik herken het onmiddellijk: Hobo concert van Mozart. Ik weet niet van wat ik het meest geniet, van de hemelse muziek of van mijn chocomelk.


In het goudenboek noteer ik: “Ici tout n’est que orde et beauté, luxe, calme et volpté”. On les retrouve certes dans ce lieu. Si Baudelaire nous invite au voyage, vous nous invitez au receuillement”. Het is inderdaad opmerkelijk op welke plaats kloosters worden gebouwd. Mijn goede vriend Fobbe zou zeggen “Krachtplaatsen”. En zo is het hier ook. Hopelijk voelt ook onze zelfvoldane Parisienne dit... misschien zal ze dan beseffen dat goed fatsoen ongeloofwaardig wordt indien het de juiste mate overstijgt.

 

 

 

Lang geleden schreef ik een versje over eenzelfde thema. Ik wist toen verdorie goed genoeg waarvoor het weer de metafoor was. Jij mag het interpreteren naar eigen wens:

Juiste maat

De zachte lente zon

verwarmt de aarde

De zomerdauw

bevochtigt haar

En zo laten ze

in samenspraak

moeder natuur rustig ontwaken.

 

Maar soms brandt de zon alles meedogenloos plat

Of spoelt een zondvloed alles weg

en trekt een spoor van ravage!

 

Moeten we hier dan uit leren

dat alles een kwestie is van doseren?

Tatabanya (Hongarije), 29/07/2009

 

Na een uurtje leidt de weg ons langs een prachtig meer, de Irissen bloeien weelderig, de kikkers maken een oorverdovend geluid, een stuk van de weg loopt zelfs over een knuppelpad over het meer... waanzinnig mooi.

Bazas, we stappen binnen langs één van de invalswegen die uitzicht biedt op de oude stad. De kathedraal die hier staat is totaal buiten alle proportie. Het bouwwerk is zo imposant dat het de vergelijking met de Nôtre-Dame perfect kan doorstaan. We lopen op de toren af en banen ons door een typisch zuiderse markt een weg tot aan de ingang. De glasramen zijn adembenemend, het orgel gigantisch! Het is een enorme verassing dit hier te vinden. De drukte op marktplein buiten is zo aantrekkelijk dat we ons met veel plezier op een terrasje nestelen en het leven “dans le midi” aanschouwen. We beslissen zelfs hier te eten... deze avond wordt het véél minder. Bij het verlaten van de zaak vertelt de baas ons dat hij door de paus zelf werd gefeliciteerd voor zijn “meringue” in de vorm van een Sint-Jacobsschelp. Ik heb altijd al vermoed dat deze paus een peperkoekenhartje had! We kopen er ééntje en vertrekken terug de Landes in. Beaulac is de laatste plaats waar we inkopen kunnen doen voor we naar ons pelgrimshuisje vertrekken.

We installeren ons op een bankje voor de kleine superette om onze inkopen op te bergen in onze rugzakken. We worden spontaan aangesproken door een Madame Espagnet. Ze vertelde ons dat ze een tweetal jaar geleden ook een Belgische pelgrim heeft gezien, een journalist, die ze bovendien koffie aanbood. Het blijk over Arnout Hauben te gaan, die de reportage gemaakt heeft voor “Man bijt Hond”. Uiteindelijk heeft hij ons op het idee gebracht om aan de Camino te beginnen! Mevrouw Espagnet toont ons haar huis, haalt alle fotoalbums boven en biedt ons pannenkoeken aan. We kunnen ze jammer genoeg niet aanvaarden... we moeten nog een vijftal kilometer stappen.

 

 “Al wat je niet meeneemt, zal je missen.” Dit is de aangepaste versie van wat Klaas ons vertelde (zie dag 23 – 26 april). En inderdaad buiten rust is in dit huisje niet veel. We delen het met een een Franse Pelgrim uit Anger en met een Belgische pelgrim uit Berern. Ze deden vandaag slechts 15 kilometer maar doen morgen wel een dikke 40 kilometer naar eigen zeggen. Waarom geloven we dit niet? Zijn we achterdochtig geworden of is het gewoon de meterslange tape die rond hun voeten zit die ons doet vermoeden dat ze aan het blazen zijn?