6 days to go until Santiago de Compostela


God legt ons het kruis op,

maar verleent ons ook de kracht om het te dragen.

Leo Tolstoj


26 juni 2015

Distance today

Total distance

Weather


DAG 82

27 Km

2167 km



Previous daily reports: click Belgium, France, Spain.


Sleeping: Refuge, Villafranca


Walking with: Gerry en Wilma, Tom


Route:

  • Ponferada
  • Villafranca

Om 22.00 u. stipt moeten Tom en ik binnen gaan, ondanks het feit dat hij nog twee trekjes had op een sigaret ... dat deed zo’n deugd! Wat had u gedacht? NEIN. Enfin ik ga tegen mijn zin naar binnen en laat dit ook zéér duidelijk blijken. Ik moet dit stuurs Duits kreng toch nooit meer zien. Misschien morgenvroeg en dan krijgt ze dezelfde blik... ze bleek er ’s ochtends er niet te zijn.

 

De nacht passeert onrustig in deze véél te grote slaapzaal. 4 Snurkers en tienmaal meer mensen die niet slapen. Ik lig gelukkig bij het raam waardoor ik tenminste niet stik. Om 0.20 u. gaat er telefoon. Als de surveillante van dienst dat zou horen, vliegen ze buiten... het is verdorie de mijne. Ik neem niet op leg het ding het zwijgen op en bekijk de boodschap die is binnengekomen. Joe: teneergeslagen van het nieuws dat hij op de website had vernomen. De drie “funny” Americans besluiten hun Camino op te dragen aan Pierre.


Ik lig heel de nacht te woelen en doe eigenlijk geen oog toe. ’s Ochtends vertrekken we als laatsten uit de refuge en genieten we van de zes kilometer lange tocht naar boven. We verlaten vandaag Castilië en gaan naar Galicië, onze laatste provincie. De boeren leiden de koeien de bergweide in, de zon schijnt heel zachtjes en wekt de kleuren van de natuur (alle andere pelgrims zijn hier doorgelopen met zaklampen), en Tom, wel die draagt zijn kruis. Hij vertelde me deze ochtend nog hoe fel hij ernaar uitziet om het op een mooie plek te kunnen afleggen, die gast is op! Hij stopt verschillende malen onderweg, we laten hem effe alleen.

Bij het hoogste dorpje komen we Wilma en Gerry terug tegen. Ze waren alvast voorop gelopen om ons niet op te houden. We stappen samen naar het dorp. Geen kilometer verderop, bijna op het hoogste punt heeft hij de plaats gevonden waar hij het wil achterlaten.

We helpen hem het kruis aan de boom te nagelen en aan de voet planten we scheuten van bloemen die hij had meegenomen uit de tuin van de refuge. Het zullen oranje bloemen zijn. Tom preciseert dat het de kleur van hoop en leven is.

We laten hem alleen aan het kruis en gaan een kleine kilometer verderop wachten.

 

We doorkruisen de machtige landschappen van Galicië, het is hier gewoon wondermooi. Het landschap is golvend. Op de achtergrond tekenen zich zéér hoge bergen af! In dit landschap vinden we onze rust terug tijdens een tocht van ongeveer 27 kilometer.

Een achthonderd jaar oude boom begroet ons bij het binnenstappen van Triacastela. Langs deze boom zijn al ontelbare pelgrims voorbijgekomen, vandaag wij morgen anderen.