Om precies 7 u 10 worden we gewekt door mijn gsm… zonder de wekker zouden we vermoedelijk gewoon doorgeslapen hebben. Hier hoort men ’s nachts ronduit niets! We hadden met de dames afgesproken om het ontbijt te nemen rond 8 uur, in lichte sportkledij vertrekken we naar de ontbijtzaal. Ook nu weet Samuel ons te verbazen. Het ontbijtbuffet biedt alles wat men maar kan verlangen. We laten het niet aan ons hart komen en doen ons ook hier niets tekort… ’t is congé en daarmee uit! We zijn allemaal goedgehumeurd en er heerst een “ambiance bon enfant”. Vandaag mogen we de pistes op en kunnen van als dit winters plezier eindelijk genieten. Daarvoor zijn we gekomen!
Alvorens definitief richting pistes te vertrekken dient er wel eerst te worden beslist wat precies te dragen. Neen, er zijn geen vestimentaire codes te respecteren in de Tiroolse bergen, de Dirndl en de Lederhosen houden we keurig voor de Silvesternacht van dinsdag. De keuzes die we vandaag moeten maken zijn van een veel minder mondaine aard maar daarom niet minder belangrijk! Wat aan te trekken om geen koude te hebben? Hoe koud is het trouwens daarboven? Kan men überhaupt te warm gekleed zijn? Vanaf hoeveel laagjes is je bewegingsvrijheid beperkt en wordt dus je stuurvaardigheid van slee of ski beperkt? Het zijn overwegingen die heel ernstig dienen te worden genomen. Iedereen wikt en weegt, overlegt en beslist.
Onder mijn dikke ski-jas draag ik de hand gebreide trui van Nora en mijn skikousen en dito broek. Daaronder komt nog een gemoltoneerde broek. Bovendien kies er zelf ook voor, boven het normale ondergoed, een extra laagje thermisch ondergoed aan te trekken. Ik kreeg ze via mijn broer zaliger… ze hadden nooit gediend. Voor welke extreme omstandigheden dit plunje ooit werd ontworpen werd, weet ik niet precies: het volledige pak is aan de binnen kant afgewerkt meteen warmte reflecterende film van aluminiumfolie. Een feit is dat ik er quasi onwel in geworden ben van de hitte.
Na een rit van een twintigtal minuten brengt Stef ons veilig tot aan de vertrekplaats van de liften. De wagen van Kathy dient te worden geparkeerd bij het binnenrijden van het dorp. Het is al behoorlijk druk om 9 u 30. Wie had ooit gedacht vast te zitten in de ochtendspits van een Alpendorp?
Lindsey en ikzelf werken onze volledige “attirail” af met een paar hoogst ongemakkelijke skibotten en begeven ons naar de liften. No way back. Nu moet het gebeuren. Het is pas op de piste dat we merken dat mijn skibotten onmogelijk in mijn ski’s passen. We controleerden alles 10 keer… bestelden ons skimateriaal in België maanden geleden… toch was het fout! De eerste afdaling van de dag was dus terug met de lift naar beneden om daar bij een lokale ski boer alles te laten aanpassen.
Enfin een halfuur later stonden we dan toch met de punten van de latten richting dal en kon de eerste echte afdaling beginnen.
Met de elegantie van een nijlpaard in tutu begin ik aan de eerste afvaart. Niet langer dan gisteren vergeleek Kathy de souplesse van één van ons met de souplesse van een breekijzer! Zo voel ik me inderdaad ook! Verdorie!
De eerste tocht duurt een vol uur! Ik kom met de latten aan mijn voeten beneden maar of wat ik deed altijd als skiën kan worden beschouwd is zeer de vraag. Lindsay is niet alleen een gediplomeerde onderwijzeres met alle didactisch en pedagogische kwaliteiten maar is vooral een geduldig en héél empathische jonge dame. Ze gunt me al de tijd die ik nodig heb om deze piste af te dalen. Het was natuurlijk een jaar gelden! Doorzetten! Zo werd het me vroeger ingepeperd… en dat deed ik ook.
Na een korte pauze in het “Mittelsation Sonnenbahn” herbeginnen we aan dezelfde afvaart. Deze keer zijn we op gekend terrein, zijn we ingewerkt in de bewegingen van het skiën en hebben de regels terug begrepen van het delicate spel tussen de ski’s op de sneeuw of het ijs. We banen ons gezwind een weg naar beneden, komen aan zonder te stoppen of zelfs maar één keer te vallen en skiën na 20 minuten vlotjes recht de liften terug in. Zo, dit is even rechtgezet. Ah bon!
We treffen Kathy en Stef voor een lunch en wisselen onze eerste verhalen uit! Ook voor hen was het even wennen. De sledes die ze verleden jaar huurden waren veel gemakkelijker te besturen… ook voor hen was het een jaar geleden! Ze mistten allebeide dezelfde bocht waardoor ze na een sprong van een paar meter door de lucht ten val kwamen in een dikke laag los sneeuw!
Na de middag gingen we elk terug onze eigen weg. Lindsey en ik doen nog tweemaal dezelfde afdaling maar houden het dan voor bekeken. We besluiten vanuit het “Mittelstation” terug te keren naar de thuisbasis. We skiën parmantig het skistation van Fiss binnen na een eerste dag op de latten. Het was voor ons beide voldoende. De vermoeidheid van de reis, de inspanningen van de eerste afdalingen, de lucht die we niet gewoon zijn, de zon…. Alles heeft aan onze energie gezeten. We besluiten het voor vandaag voor bekeken te houden.
Het enige wat we ons zelf nog cadeau doen is een bezoek aan de hoogste top van deze kant van de vallei. We nemen de “rode bakskes” en laten ons tot op een hoogte van 2436 m brengen. Halverwege stopt de lift in Steinhegg op 1920 meter hoogte waar Kathy en Stef ons vervoegen. Na een klein kwartietje arriveren we op de “Bergdiamant, Schönjoch”. De zichten zijn adembenemend… evenals de afdalingen die zich van hieruit naar beneden storten tot diep in de vallei. Hoe durven mensen die ooit doen? Na de inspanningen die we zelf dienden te doen vandaag lijkt ons dat quasi onmogelijke zaak. Zien die mensen dan het gevaar niet?
We genieten van een snelle verfrissing en nemen dan een van de laatste gondels terug naar het dal. We zijn allemaal doodop en laten dus de veel te luide aprèsskikeet links liggen… liever een rustig pintje in het hotel! De twee andere Belgische koppels zitten al rustig te aperitieven. Het absolute voornemen om deze avond éérst te gaan douchen en omkleden en dan pas iets te drinken wordt snel vergeten. De eerste foto’s en filmpjes worden uitgewisseld! Dag 1 zit er nu op… althans de sportieve kant toch. Wie dacht te kunnen gaan slapen zonder eerste volledig én omstandig alle aspecten van de Oostenrijkse gastronomie te proeven, heeft het in hotel Mariënhof mis! Ook vandaag wordt ons een supermaaltijd voorgeschoteld! Cheers Hani & Samuel!
© All text and pictures are own work, please respect this. If I quoted somebody, names are mentioned. Thanks.