Diederik en Frankie zijn aangekomen in refuge "Bleth" del Camino: refuge met zwembad zonder water. Volgens vriendin Eliane nog altijd beter dan een café zonder bier! 


Morgen volgen verslag en foto's want - inderdaad - geen wifi-signaal vanavond.


(Dirk Staf: verslaggever van dienst)


Een speciale attentie voor mensen die het zwaar gaan hebben de komende periode, meer in het bijzonder alle leerlingen en studenten die nu in blok en examens zitten.


Onderweg vormen zich met kleine beetjes grote hopen met keien en rotsen. Alle Pelgrims amuseren zich met een steen van het pad op te rapen – dat is al ten minste één minder waarover we kunnen struikelen – en die gewoon bij op een hoop te leggen. Beetje bij beetje worden zo bergen verzet. Een mooie beeldspraak voor wat studenten meemaken, blad na blad, hoofdstuk na hoofdstuk de volledige leerstof verwerkt krijgen.

Het is mijn stelligste overtuiging dat men niet noodzakelijker wijze een beter mens wordt van die leerstof die je studeert of van de cijfers die je haalt, alleen de persoon die je alles aanleert kan daaraan iets veranderen. Die enorme verantwoordelijkheid ligt dus niet bij jullie maar bij zij die het jullie denken te kunnen aanleren.

Eerst dachten we een kaarsje op te steken maar speciaal ter jullie intentie ben ik boven op zo’n hoop gekropen met een dikke kei die ik net kon tillen, gezien de zware rugzak. Hij zal hier véél langer blijven liggen dan het kaarsje dat we zouden branden. Als het moeilijk wordt of je ziet het niet meer zitten, denk dan aan die kei!

GOEDE BLOK ! GOEDE EXAMENS! BUON CAMINO!


13 juni 2015

Distance today

Total distance

Weather


DAG 69

32 Km

1836 km



Previous daily reports: click Belgium, France, Spain.


Sleeping: Refuge Juan de Yepes, Hontatas


Walking with: Gerry en Wilma


Route:

  • Burgos
  • Hontanas

We vertrekken na een korte siesta en ontdekken de mooie pleinen en brede lanen van de stad. We ontdekken onder andere het paleis waar de adellijke familie Cordon woonde die het mooiste praalgraf van de kathedraal liet bouwen. Over heel de stad staan er prachtige bronzen beelden. Van koningen of heiligen? Ook. Maar vooral van alledaagse mensen van vroeger en nu. Een man die z’n krant staat te lezen, een oud vrouwtje die gepofte kastanjes verkoopt, een dame met paraplu en natuurlijk ook van een pelgrim. Deze stad eert zijn inwoners en haar bezoekers meer dan alle hoogwaardigheids-bekleders. Zij hebben hier duidelijk wel verstaan dat de stad zonder hen doods zou zijn.

 Verder biedt de stad een prachtig park dat naast de rivier werd ingepland. Van ver horen we luide muziek. Men had ons al verteld dat het vandaag feest was in Burgos. Buiten de toeristenwinkeltjes blijven alle andere winkels dicht, de stad loop vol mensen in witte outfit met een gekleurde band als gordel.

We lopen richting “El Paral”, een enorm park buiten het centrum. Wat we hier meemaken tart elke verbeelding. Héél Bugos loopt hier rond, allemaal in het wit met gekleurde gordels. Ze vieren vandaag “El Curpillos”. Het is een groots feest waarbij elke vereniging van de stad een standje heeft en eten of drinken aanbiedt. Sportclubs, culturele verenigingen, caritatieve organisaties of dom weg de schaakclub... ze zijn er allemaal. Er wordt loei harde muziek gespeeld waardoor we na één pintje weglopen.

Terug in de stad lopen we op ons Antje. Ze nam de bus om toch wat tijd te hebben in Burgos.  We gaan samen in één van de oudste cafés iets drinken voor we in een typisch restaurant een Paëla gaan eten. Gery en Wilma gaan naar huis, Frankie en ikzelf gaan een typische Spaanse bar in. Het zit stik vol pelgrims waarvan we de meeste kennen. Een paar dronken juffrouwen vinden het nodig om hun voeten vol pleisters op de tafel te leggen. Sommigen dragen medailles om te bewijzen wat ze deden, anderen blijkbaar pleisters.

We zijn in een aangenaam gesprek met een Amerikaan wanneer van achteraan er gekeel luidt. Antje, wat had je gedacht? Buiten zichzelf van miserie roept ze tegen ons haar verontwaardiging uit omdat een Spanjaard het had gedurfd een glas wijn over haar broek en goede kousen te morsen. We zijn het moe en negeren haar totaal en praten gewoon verder met onze Amerikaan. Ze heeft het verstaan. Pas later als ze tot rust is gekomen leg ik haar uit dat haar reacties niet te harden zijn. Ze beseft het en geeft toe dat het een probleem is. Sommige mensen dragen een rugzak die duidelijk véél zwaarder is dan de inhoud. Ik hoop van harte dat ze dit meeneemt van op te Camino. Geduld hebben en luisteren kan misschien een stuk van hun gewicht wegnemen en hun frustraties dragelijker maken.


We verlaten het hotel en ontmoeten een Nederlandse dame die met haar fiets gekneld zit in de lift. Hoe kon je nu met twee personen én twee fietsen in een kamer zitten? Enfin ze doen maar.

Bij het verlaten van de stad wandelen we terug langs het park waar we gisteren héél even mee vierden. Het vuilnisbelt waar we hier doorwandelen is niet te beschrijven. De kuisploeg bestaat uit een leger van mannen die de boel proberen net te krijgen... en dan zijn er ook de sukkels die hier nog proberen iets waardevols uit te zoeken... misschien een horloge of een portefeuille.? Tegen een boom ligt een "dame" haar roes uit te slapen, de puinhoop is totaal. 

De wandeling loopt vlot maar is niet echt mooi, we lopen langs een bouwwerf en moeten een Spaanse gids volgen omdat de bewegwijzering even verloren is. We steken alweer vlotjes  alle anderen voorbij, zien weer dezelfde gezichten en lopen gewoon verder. 32 kilometer lang zal de wandeling vandaag zijn. In de vlaktes na Burgos krijgen we alweer een dikke bui... geen probleem we gaan gewoon door. We kunnen er nu wel tegen.