De taferelen die gisterenavond werden geprojecteerd op het firmament waren eens te meer adembenemend. We zagen maan en sterren maar ook satellieten en misschien wel échte vallende sterren! Het moeten niet altijd Vlaamse Showbizz sterren zijn! Op een bepaald moment hebben we zelfs het internationaal ruimtestation menen waar te nemen. Ergens hadden we toch echt het gevoel in het vervolgverhaal te zitten van de “Le petit Prince”. Het werd bijgevolg later dan initieel ingepland.

 

Het is algemeen geweten dat sterrenstof zich niet gemakkelijk laat afspoelen… misschien vandaar dat de ideale schoonzoon te laat op het ontbijt verscheen. Wie zal het weten?... 

Op het programma vandaag staat het gebied Serfaus-Fiss-Ladis. Ik ontdekte dit gebied op uitnodiging van K & K een kleine twee jaar geleden tijdens mijn eerste skivakantie in dit gebied. Nu in hoogzomer, dus zonder een dikke laag sneeuw, zal het opnieuw een openbaring zijn.

Vanuit Fiss nemen we met onze “golden card” alle mogelijke liften… er staat gewoon geen rem op. We hoppen van de ene naar de andere lift en blijven sprakeloos bij zoveel natuurpracht! Vanop de Moser alm stappen we via de Panorama-Genussweg naar het startpunt van de Serfauser-Sauser.

 

Het pad loopt over alpenweides die even kleurrijk zijn als de bloementapijten die worden gelegd op de Brusselse grote markt. Soms hebben ze iets weg van een schilderij door een impressionist. Oordeelt u zelf ! De almen worden afgewisseld met donkere sparrenbossen waar lieflijke bergriviertjes door stromen. Dit is inderdaad genieten.

Tijdens de zomerperiode zijn sommige stukken van dit skigebied omgetoverd tot een activiteitenpark voor alle leeftijden. Eén van deze attracties is de Serfauser-Sauser! In plaats van te voet of met de kabelbaan terug te keren naar het dal, meten onze olijke Tirolervrienden je een pakje aan en storten ze je via een deadride bestaande uit vier stukken gewoon terug een dikke 1000 m naar benden. Het parcours gaat OVER bergen en kabelbanen, soms ook over, maar veelal door, de bomen om dan de onfortuinlijke waaghals in een laatste kloof recht op het dak van de kabelbaanstation te doen crashen. Ieder zijn meug zou ik zo denken. Ieder van ons kent hopelijk zijn eigen demonen en is vermoedelijk ook bereid er tegenin te gaan. Maar dit is voor mij te veel, deze angst kan ik niet overwinnen. Is het dan soms niet beter dit te (h)erkennen en het kleine duiveltje in ons zijn plaatsje te gunnen?

Stef en Jos daarentegen, beide ervaren luchtvaartexperten en ex-Sabeniens, weten hoe gevaarlijk (Such A Bloody Expercience Never Again)-vluchten wel kunnen zijn maar schatten de kansen om via dit transportmiddel heelhuids binnen te komen, toch redelijk hoog in. Genoeg om te starten in alle geval! We zien hoe ze hun hachelijke tocht aanvatten en hoe ze in een mum van tijd aan een flitsende snelheid de dieperik in verdwijnen…

 

K. brandt van verlangen om ze te vergezellen in hun absurde onderneming maar offert zich op om braafjes met mij de lift te nemen en dus op een enigszins meer civiele manier het dal te bereiken.

Na net geen 20 min na vertrek treffen we ons aan de voet van de berg. Het centrum van het mondaine Serfaus ligt even verderop… dan toch de metro nemen dus! Inderdaad de metro. Er werd een volautomatische metrolijn van vier stationnetjes gebouwd ten behoeve van de rich and famous. Dit mogen we dus zeker niet missen.

 

In de late voormiddag beslissen we naar de Seealm Hog te pendelen om daar een lichte “lunch” te nemen. Vandaaruit vertrekken we opnieuw met de kabelbaan naar het hoogste punt in dit stuk van het gebergte. Zo gaat het eigenlijk heel de namiddag verder, zoals een balletje in een flipperkast bewegen we ons door het volledige gebied.

Een laatste langere stop houden we op de Schönjoch. Vanop dit punt hebben we uitzicht op de twee valleien. Je geraakt er gewoon niet op uitgekeken. Als kers op de taart wandelen we hier ook door een beeldenpark en krijgen we een luchtshow gegeven door twee zweefvliegers. Ondertussen ben ik al de hele dag de Alpenbloempjes aan het fotograferen… geef toe de kleuren zijn toch onvoorstelbaar!

En wat met de sterrenwacht? Die hebben we natuurlijk ook open gedaan… maar deze keer hebben we niet in eerste instantie de sterren of maan in ’t oog gehouden. Vandaag heeft Jeff Bezos de uitdaging aanvaard van Richard Branson en dus zijn eigen uitstapje gemaakt richting ruimte. Ieder zijn beurt om eens te gaan piepen richting dampkring… de nieuwe bezigheid van de multimiljardairs blijkbaar. Hopelijk zullen Virgin "Galactic" en consoorten de ruimte niet nog meer bevlekken dan dat het nu al het geval is. Alle satellieten, raketten en spaceshuttles hebben tot nu toe altijd een nut gehad voor de volledige mensheid… moeten we toelaten dat de druk nog verder wordt opgevoerd op het ecosysteem voor de prestige of het plezier van “the happy few”?