Catch-phrase of the day:

The measure of greatness is not found in your accomplishments. It's in how much discouragement it takes to stop you.


4 May 2015

Distance today

Total distance

Weather


Day 31

30 km

837 km



Previous daily reports: click Belgium, France, Spain.


Sleeping: Hôtel du Pont Bayard, Le Châtel.


Walking with: 


Route

  • Le Châtel
  • Le Château-Merveille(?)
  • Le Châtre

“Jullie zijn zijn dus met pensioen?”  vroeg de uitbaatster van het spookhotel aan de ontbijttafel. Ze had ons gisteren nog niet gezien. Neen, madame, dat zijn we niet! “Enfin, une pause carrière?”, probeert ze onhandig te redden. “Oui, une pause carrière, et deux choco chauds je vous prie”. Non mais! Met pensioen!  Na het ontbijt poseren we voor de verplichte foto voor het Compostela-teken en we vertrekken.

 

Géén kilometer verder zien we uit de verte een oude man als een gek tegen de achterband van zijn auto schoppen en horen we hem vloeken als een ketter!  We komen dichterbij en proberen de situatie in te schatten. “Le chien a eu peur!”, hijgt hij. Vermoedelijk ja.  De auto stond geparkeerd met het rechter achterwiel in de trap die naar de moestuin leidt, de linker band  ondanks het gewicht van de motor raakt nauwelijks de grond. Wat is hier gebeurd? De originele kleur van de 31 jaar oude Peugeot 205 is al lang weggespoeld maar het ding rijdt nog altijd. Op de achterbank zit een – vermoedelijk – al even oude cocker-spaniël.  De dieren kunnen sinds het afschaffen van de fabeltjeskrant al lang niet meer spreken... maar deze hond vertelde toch zijn verhaal.  Door de houding van het dier – kop diep in zijn schouders, oren als dode lappen leer langs z’n kop en oogleden die bijna de hoeken van zijn muil raken.  Dit dier heeft duidelijk al meer meegemaakt.  Héél fier vertelt de oude chauffeur dat hij al zevenhonderdduizend kilometer met dit ding over de Franse wegen bolt.  We kunnen ons de doodsangsten van dit dier inbeelden... ik denk héél even terug aan “Snoep”, de hond van mijn groetmoeder én vooral aan haar rijkunst.
De chauffeur vraagt ons vriendelijk of we de wagen alstublieft twee trappen kunnen omhoog duwen.  Als pelgrim kunnen we niet weigeren maar wonderen kunnen we niet doen. Het lukt ons dus niet, maar da’s ook geen probleem. Hij belt later wel een vriend. Bonjour verder!


Een paar kilometer verder merken we een andere pelgrim op... ze wandelt langzaam.  We spreken de dame aan en blijkt van Geel te zijn.  Dit is haar tweede Camino... ze deed er eerder één met de fiets en doet het nu langzaam té voet én alleen. Moedige dame, ons Paula Van Dyck.  Ze heeft haar voet omgeslagen in Reims en gaat nu verder à rato van 15 km per dag.  Pas later op de dag vernemen we van “onze” Wilma en Gerry dat ze haar eerste tocht deed om een aantal gunsten te verkrijgen én dat ze deze doet om te bedanken dat ze allemaal zijn gerealiseerd werden. Sterk verhaal.

We wandelen tot in Chateau-Meillant en doen daar ook onmiddellijk onze inkopen bij de “Happy Cady” chez Ali (Baba la Bonne Affaire).  Met veel tegenzin maakt Ali onze rekening en we nemen de tijd om de onvoorstelbaar mooie kerk te bezoeken (bekijk de extra commentaar over het medaillon).

In een quasi subtropische hitte lopen we door de velden van de Berry. Alle nattigheid die de laatste dagen is gevallen, stoomt nu uit de velden op. Dit is gewoon effe doorbijten en afzien. We eten onze lunch op een bankje en lopen onmiddellijk door tot Le Châtre.  We hebben een “appartement” gereserveerd maar gaan eerst naar het centrum om een koele pint te drinken. 
Nog voor we een terrasje vinden, komen we “onze” twee goede feeën uit Maastricht terug tegen. Inderdaad Wilma en Gerry kruisen terug ons parcours... (kan je je de goede feeën uit Assepoester voor de geest halen... “Zal ik doen of zal ik het laten, bibedibobediboe...”? Wel deze twee dames doen me precies aan hen denken. We vertellen onze verhalen en zijn blij elkaar weer te vinden.  Samen met hen wandelt Ad, een halve landgenoot uit Baarle-Nassau. Eens te meer een superontmoeting. Hoeveel mensen zullen we op deze tocht nog ontmoeten?  We besluiten toch maar even naar ons “appartement” te gaan... de dame van het huis was tot 18 u 30 aan het bridgen.. dus hoog tijd om naar huis te gaan.  We slapen in een oude molen weliswaar niet in het pelgrimsverblijf maar in één van de zeven appartementen. De dame des huizes is een super gecultiveerde “madame” die héél haar domein met zéér veel goede smaak heeft ingericht.  We zijn hier “au chateau”.  We dachten morgen niet te ontbijten, maar beslissen dit toch te doen... speciaal voor "madame la châtelaine"!

 

Zovéél eeuwen geleden liet de Hertog van Berry zijn verhalen neerschrijven én vooral illustreren... deze geschriften behoren nu tot het Nationaal Erfgoed van Frankrijk... zouden de “Très riches heures du Duc de Berry” even rijk zijn als de onze... hopelijk wel.


Zien jullie de gelijkenis tussen de foto links (detail uit portaal kerk) en mijn medaillon dat ik al meer dan 20 jaar mee draag (croix de Saint-Maur, val-de-Loire)