Een leven zonder liefde is gevoelloos.

Anonieme schrijfster ergens op een brug.


4 days to arrive in Santiago. 


5 augustus

Distance today

Total distance

Weather


Dag 31

23 Km

765 km



Walking with:


Route:

  • Vilalba
  • Baamonde

We nemen een pelgrimsmaal in één van de kleine resto’s. We hadden zin in pasta maar kunnen ze niet vinden. Dan maar mayonaise met  Russische salade als voorgerecht en kippenfilet als hoofdgerecht. De dame heeft de bestelling van Frankie slecht verstaan en hij krijgt acht halve eieren voorgeschoteld. Gelukkig genoeg ook ruim badend in de mayonaise.  Dit kunnen we hem niet aandoen. Eliane en ik verdelen ons gerecht en ook Frankie probeert ook van zijn eieren af te geraken… met véél minder succes trouwens. Wie eet n u in hemelsnaam zoveel eieren én mayonaise?

 

We besluiten er een vroege avond van te maken en te genieten van onze kamer. We gedragen ons als kleine kinderen in de supermarkt en kopen nog snel zuurtjes, 80 % pure chocolade en een fles spuitwater. In de kamer kijken we nog wat televisie en duik ik weer in de wereld van de bandoneon. Zo’n machtige muziek!

 


We slapen uit tot 8 uur. Geen pelgrimsuur dus. We moeten ons niet haasten omdat we ook vandaag een kamer hebben geboekt. Het ontbijt is inbegrepen en we laten het ons ook smaken.

 

We nemen terug de “echte” weg. Ondanks het feit dat de gidsen ons hadden voorspeld dat het pad saai zou zijn, genieten wij er toch van. Alles is beter dan de nationale weg N 634. We lopen langs kleine boerderijtjes die er verlaten bijliggen maar het eigenlijk niet zijn. De honden aan de ketting, doen er ons aan herinneren dat hier nog wel degelijk mensen wonen en werken. De weiden zijn hier niet afgespannen met prikkeldraad maar met grote leistenen die ze recht in grond planten. De bomen geven ons voldoende schaduw om in de perfecte temperatuur de tocht te maken. We zien ook vandaag hoe men op de kerkhoven kruisen plant bovenop de opeengestapelde graven. Ze zijn gehouwen uit massieve stukken natuursteen en zijn even fijn als Brugs kantwerk. Hoe ze het doen weet ik niet maar het is in elke geval héél indrukwekkend.

Tussen de verschillende kleine dorpjes lopen we telkens naar een kleine heuvel waarop steevast een héél stuk heide ligt. De donker paarse bloemen zijn voor de vlinders blijkbaar een weldaad. Dit is terug genieten in de puurste zin van het woord. We komen oude bekende tegen, aan de drie ladies die eergisteren zo enthousiast aan het flamencodansen waren geef ik een kaartje van onze site. Ze gaan onmiddellijk kijken en vertellen ons dat het gaat om een song van Enrique Igelsias… ook goed maar ik dacht het om een traditional ging…

Onderweg komen we een jong Spaans koppeltje tegen. We kruisten elkaars pad al een paar keer. Ik geraak met hen in gesprek. Met m’n Italiaans en vooral héél veel goede wil verstaan we elkaar. Ze zijn van de regio Bilbao en werken op het familiebedrijf van de vader. Tweehonderdvijftig runderen voor vleesproductie en nog eens zoveel varkens. Ik laat me van naaldje tot draadje uitleggen waarop ik moet letten wanneer ik een echte Iberico ham wil kopen. Indien we met de trein terugkeren zal er zeker ééntje in m’n veel te grote rugzak zitten. Met veel passie en nog veel meer professionaliteit legt hij me het verschil uit tussen bil – en schouderham, leert hij me hoe men in de vetlaagjes van de ham kan lezen hoe lekker die wel is, én vooral wat men voor zo’n hammen mag vragen! Ken jij het verschil tussen Cebo en Bellotz? Ik wél! Mercikes Albaro! Ik zal er zeker rekening mee houden.

In Baamonde hadden we een kamer gereserveerd. Wanneer blijkt dat de albergue pas recent volledig werd vernieuwd én vooral dat we hier voor één tiende van de prijs kunnen overnachten, twijfelen we niet. Afzeggen in het pensionnetje en inboeken in de albergue! Dit dorp werd in de gidsen beschreven als een slaapdorp. Het doet zijn reputatie alle eer aan als we binnen stapten. Geen levende ziel te zien in de straten, pleinen zijn er gewoon niet. Het blijkt ook geen historisch centrum te hebben. We nemen iets fris aan de bar en zien hoe een hele stoet woonzorgcentrumbewoners (23-letterwoord, Meneer Van Molle) onder begeleiding van slechts één woonzorgcentrumbewonerverpleegster (34-letterwoord, Meneer van Molle) in een groen-wit woonzorgcentrumbewonersvepleegsterspakje (40-letterwoord, Meneer van Molle) de  straat oversteken en voor hun dagelijkse ergotherapiesessie het stammené worden ingeleid. Zalig. De dames blijken hier geen probleem mee te hebben, de uitbaadster van de keet misschien wel Aan een andere tafel zitten aan aantal nét iets jongere heren met de domino’s te spelen. Het beste wat we nu doen is gewoon mee op dit ritme overschakelen.