Ce qui est important, c'est l'intensité d'Amour

que vous mettez dans le plus petit geste....

Mère Teresa, ons ingezonden door Brigitte en Thierry 


31 juli

Distance today

Total distance

Weather


Dag 26

25 Km

660 km



Walking with:


Route:

  • Navia
  • Tapia

In het pension San Francesco doet de baas ons een niet te versmaden aanbod. Voor € 17 per persoon slapen we in echte bedden met lakens, hebben we een eigen badkamer en het volledige avondmenu dat bestaat uit drie gangen. Een lekkere soep, een écht stuk rundvlees met echte frietjes en bovendien een echt dessert. We boeken natuurlijk in, aan deze condities! De baas verwittigt ons wel dat onze kamer uitgeeft op het kleine plein voor het pensionnetje en dat er ’s avonds wel wat lawaai kan zijn. Kunnen we aan deze prijs dan nog klagen? Neen!

 

We frissen onze snel op en gaan even de stad verder verkennen. In een moderne bar nemen het aperitief. Op de toog is nauwelijks plaats om onze glazen te zetten. Alles staat overvol met tapas die we gratis mogen nemen. We hebben ons dat natuurlijk geen twee maal laten zeggen!


De maaltijd is uitstekend, de sympathieke baas zorgt voor zijn gasten! Terug op de kamer kijken we uit naar een nacht in echte lakens, in een kamer waar plaats is om alles eens uit rugzak te nemen en te laten verluchten. Rond elf uur worden we inderdaad wakker van feestende jongeren! We zouden niet meer kunnen inslapen tot 6 u 15 ’s ochtends. Niet uit te houden, ze praten niet maar roepen, tieren, hoe later op de nacht hoe gortiger het wordt. Zelf de oorstoppen die ik ook gebruik tijdens het werken in de tuin blijken niet opgewassen te zijn tegen dit gebulder. Eliane weet te vertellen dat het fenomeen “Botellon” heet. Jongeren kopen goedkope alcohol in de winkel en drinken het op in de straten en op de pleinen van de stad. Ze laten daarbij een waar stort achter. Het feest eindigt op een dikke laag afval, tijdens het verlaten van de stad zwerven de uitgetelde feestgangers als geesten door de stad. We nemen een snel ontbijt en zien hoe jongeren ook hier binnenvallen, een ontbijt nemen en het doorspoelen met een laatste pint.

 

Het regent vandaag serieus door. We moeten dus vertrekken in poncho en beslissen niet het normale pad te volgen maar gewoon de straat te nemen.  Aangenaam stappen is dit niet maar we moeten ook deze afstand afleggen. We zien halverwege hoe andere pelgrims de weg vervoegen. Beginnen ze dan pas nu te stappen? Neen! Als het regent nemen deze pelgrims de trein, ook als de weg niet mooi is – zoals het doorkruisen van een industriegebied – nemen ze liever de bus. Als ze moe zijn maar toch vooruit willen nemen ze een taxi en wanneer ze zere voeten hebben? Een combinatie van alle mogelijkheden samen. Op zich moet iedereen zijn weg maar lopen en mogen wij er ons niets van aantrekken. Het wordt natuurlijk anders als het een onmiddellijk invloed heeft op onze eigen overnachtingsmogelijkheden. Zo kruisen we een Duitse pelgrima - nota bene met kompas aan de rugzak – die halverwege zo fris als een hoentje van de trein komt en een sprint doet naar het pelgrimshuis. Op deze manier laten wij natuurlijk de kaas van tussen onze boterham stelen.

De herberg ligt op het strand. De administratie is de eenvoud zelve! Doe het gewoon zelf. Als de deur open is ga je binnen, schrijf je je in, stempel je je eigen credential. Zo gaat dat. Eliane en ik vertrouwen het toch niet, Frankie heeft dit al meegemaakt op een eerdere camino in de maand maart. Eén van de weinige Spaanse pelgrims die ook een andere taal spreekt belt voor alle zekerheid naar een soort verantwoordelijke die duidelijk op zondag niet wou gestoord worden. Alles is in orde. Oef.

 

Voor het stadje te bezoeken nemen we een klein uurtje de tijd om een dikke siësta te doen! Eindelijk rust.