OP 100 KILOMETER VAN ONS EINDDOEL.... SANTIAGO DE COMPOSTELA


4 days to go to Santiago de Compostela


 Don't talk, just walk.

J.F. Kennedey


28 juni 2015

Distance today

Total distance

Weather


DAG 84

22 Km

2210 km



Previous daily reports: click Belgium, France, Spain.


Sleeping: Albergo Gomzar, Porto Marin


Walking with: Gerry en Wilma, Tom


Route:

  • Sarria
  • Porto Marin

Het wordt een namiddagje van rusten, wassen en wat schrijven. Niemand is verplicht wat dan ook meer te doen... ieder op zijn eigen tempo. De was mag worden afgegeven aan de receptie, dat is al één zorg minder. In de winkelstraat staan een aantal nieuwkomers een wandelstok te kopen en doen daar wel heel gewichtig over. Ze bekijken de verschillende modellen, bekijken de punt van de stok, kloppen een paar keer op de ceramieken vloer van de winkel, wegen de wandelstok... en beslissen. Zouden ze weten dat we het hebben over een tak? Weten ze dat Santiago zo dicht bij is dat een wandelstok niet echt meer nodig is?

Iedereen rust, ik zit wat te tikken binnen in de eetzaal, buiten is het véél te warm... het zou 42° worden vandaag. Rond 3 uur zijn de straten van de Spaanse steden even druk als de Brusselsestraat in Tervuren op een gemiddelde dinsdagochtend...  doods dus! Geen kat loopt hier rond, zelfs de winkeltjes doen toe, de restaurants laten de luiken naar beneden.


Leslie doet de eindredactie van een Engelse tekst die ik geschreven heb, we drinken een apero en gaan dan naar een Italiaans restaurant. Het blijkt uiteindelijk een “destroy” albergo te zijn waar men Italiaanse maaltijden serveert. We bestellen een pizza voor twee personen en eten met z’n vijven de pizza als voorgerecht. Ook hier weer lekker eten voor geen geld. Ik heb gelukkig de beste plaats genomen, de tafel helt over met zeker 10°. Alles wat je boven aan tafel zet, schuift gewoon naar mij. Onze toffe Tom haalt binnen een gitaar en speelt een klein privé concert. Het doet ons deugd, zowel de muziek als het feit dat onze Tom zich goed voelt!

We drinken nog een glaasje en hebben zo’n goed gesprek dat we de tijd niet zien passeren. We hebben nog 2 min. om binnen te zijn. Waarom moeten we zo’n goed gesprek toch altijd afbreken om in een bed te gaan liggen.

We vertrekken uit de albergo zoals gewoonlijk als laatste, nemen een goed ontbijt en binden onze schoenen aan. Sinds vier uur ’s ochtend maken ze hier al lawaai, sinds vier uur doen ze hier al druk! Waarom toch?

We vertrekken letterlijk met ons hoofd in de wolken. Ze hangen laag vandaag. Galicië is héél groen en dat moet van ergens komen. We zijn blij zo laat te vertekken, héél de horde zit voor ons. Alle schoolkinderen, alle groepen van welk allooi dan ook zitten voor ons! Het is relatief kalm op de Camino en zo willen we het. Enkel een groepje van 5 luide Amerikaanse jongeren zorgen voor wat ergernis. Luide radio, gekakel als zot, geschreeuw en gedoe... Ook ons Gerry en Wilma zitten voor ons. We zenden een smsje om zeker te zijn samen een foto te maken bij de paal die de 100 kilometer aangeeft. Nog 100 kilometer naar Santiago. Het kort af...

 

Onderweg zien we hoe een oude man met veel plezier rozen uit de struik snoeit en aan de dames geeft. Sommige appreciëren ze en steken ze op hun hoedje, andere weten niet wat er mee te doen. We zien ook hoe een blinde – weliswaar onder begeleiding – de Camino aan het lopen is... hoe doet die dat dan? Hoe weet die waar zijn voeten te zetten? Waar zit de motivatie van de mensen die dit doen? Het kan alleen maar bevestigen dat de Camino over meer gaat dan alleen zien... het gaat over voelen en beleven.