Bergen zijn het begin en het eind van elk natuurlandschap.

John Ruskin


25 juni 2015

Distance today

Total distance

Weather


DAG 81

25 Km

2140 km



Previous daily reports: click Belgium, France, Spain.


Sleeping: Refuge, La Faba


Walking with: Gerry en Wilma, Tom


Route:

  • Ponferada
  • Villafranca

We halen Tom op op het grote marktplein. Het voelt een beetje onwezenlijk aan. We lopen zij aan zij zonder veel te zeggen. Hij draagt het kruis mee waarop hij inderdaad gisterenavond de naam van zijn broer heeft gekerfd. Luisteren wil ik wel maar veel weet hij niet te vertellen. Nu en dan een woord, nu en dan een gedachte. Ik pols voorzichtig hoe hij het praktisch denkt te aan te pakken. Ik wil hier in de vallei alle nodige voorbereidingen treffen... daarboven is er niets meer. We zien onderweg een man met een boormachine werken en vragen hem twee gaten te boren in het kruis om te vermijden dat de planken zouden splijten. De weg is niet echt mooi en onze gedachte gaan daar ook niet echt naartoe. We lopen langs en onder een drukke snelweg.

 

Op het pad dat stilaan naar boven begint te leiden, wordt het moeilijk voor “onze” Tom... hier ergens moet Pierre zijn hartaanval hebben gehad. We blijven zij aan zij lopen en trekken verder tot halfweg de berg. Het is nu te warm om verder te lopen, we zullen hier blijven overnachten in de refuge.


Bij de inschrijving in de refuge moeten we vaststellen dat er dus toch nog wel plaatsen zijn waar regels strenger worden toegepast dan in het Russische leger. We schuiven aan om ons in te schrijven – keuze is hier niet – en worden door een totaal overspannen Duitse als kleuters in een rij gezet, NEIN, NEIN, NEIN nicht neben einander, HINTER einander. Achter elkaar, verdomme! Dat mens is vergroeid met hare stempel!  En dat na een dag in stilte die nu en dan werd afgewisseld door héél gevoelige en omzichtige gesprekken. De totale brutaliteit van dat ene mens tegenover het volle vertrouwen dat een zo zwaar getroffen mens in ons heeft gesteld? Sloerie! Hadden we een andere keuze gehad dan hadden we die zeker genomen. Slapen zullen we hier zeker doen, blijven hangen voor de gezelligheid niet. Ik vermoed dat de gemiddelde vakbondsvergadering tussen ABBV en de spoorwegtop honderden keren hartelijker is.

Ik vertrek dus onmiddellijk naar een barretje met koud bier en wifi. Een paar would-be hippies staan hier met een véél te luid en slecht afgestelde bosmaaier een stukje grasveld van 3 m² af te maaien. Weer een desillusie: ik die dacht dat ze het gewoon allemaal oprookten. Vermoedelijk hun verwelkoming voor de pelgrims die ook zij beschouwen als “storende” factoren in het eeuwig ritme van het universum. De dame die het minuscuul kleine barretje uitbaat, maakt zich druk over dat lawaai... mijn klanten eten nu... waarom doen ze dat niet om 8.00 uur? Dan slapen ze nog mevrouw!

Ondertussen komen de vrienden die samen met Jesus de Camino doen ook binnen gewandeld. Ik vraag hen om voor mij een 10-tal nagels te vragen bij de baas. Ik leg hen op basis van de website ook uit waarvoor ze moeten dienen. Natuurlijk springen die gasten bij! Dit is de échte Camino.

Véél later na de douche en de siësta – die niet verplicht was door das Fräulein – komen we hier een pelgrimsmenu eten voor nog geen € 10. Alweer beginnen die hippiegasten vervelend veel lawaai te maken. Deze keer met trommels en ander blikkenslagwerk. Waarom toch? Omdat ze zelf een new-age-keet hebben waar ze buiten lauw netelsap ook alle andere dranken aanbieden die het énige barretje dat hier altijd al was al jaren serveert. Is new-age dan een nieuwe verkoopstechniek die erin bestaat alle old-age-klanten weg te pesten?

 

De avond wordt nog goed gemaakt door Marianno-il-magico-del-camino. Hij komt aan onze tafel zitten en geeft een 30 min. lange tovershow. Super. We zijn allemaal weer in "the Good Vibe".