After a day's walk everything has twice its usual value.

George Macauley Trevelyan

 


14 juli

Distance today

Total distance

Weather


Dag 8

24 Km

210 km



Walking with: 


Route:

  • Pobena
  • Castel-Urdiales

Uiteindelijk heeft toch iedereen een slaapplaats, de laatsten in tenten. We nemen de pelgrimsmenu in een kleine eetzaal en eten hier een lekkere vis geserveerd met kruiden die me doen denken aan paling in het groen. We raken ook hier in discussie met de andere pelgrims. Sommigen stoppen op dit plaatsje en anderen gaan weer verder. Iedereen op de weg, en elk heeft de zijne. De richting gaat dezelfde uit ook als is de bestemming in alle geval anders.

 

We spreken nog even met een Franse pelgrim uit Le Havre en krijgen nog een fles rode wijn cadeau. Na vier slokken was ze vergeten alsook het sluitingsuur. We doen natuurlijk nog een flesje terug en geraken dan lang na sluitingsuur toch nog binnen. Pragmatisch zijn de Espagnollen wel, moeder doet het werk in het pelgrimshuis en de rest van de familie de horeca en alles er rond.


 De nacht is onrustig in een veel te kleine herberg. Ik kan niet slapen en blijf zonder licht in m’n bed maar schrijven. Tegen zeven zijn de meeste weg maar dat kan ons niet schelen. We boekten gisteren al een pensionnetje omdat we wisten dat in Castro-Urbiales slechts zestien bedden zijn voor pelgrims.

We beginnen de tocht langs een steile trap en komen dan op de Camino die ons de prachtigste vergezichten geeft over de golf van Biskaje. Oceaan en Iberisch contitent vrijen hier met elkaar. Het schuim staat op de lippen van een veel te woeste minnaar. Veel mooier dan dit kan het niet worden. De kliffen zijn begroeid met het groenste kruid waarvan konijnen en geiten volop van genieten. Hoe houden zij het uit? Ondertussen weten wij niet waar eerst te kijken. Hoe mooi is dit, waarom zijn de eerste vertrokken bij het krieken van de dag en laten in de sluimer van den nacht zoveel naast zich liggen? Hoe anders dit moois wel appreciëren als bij het puimen van de dag?

Onderwegen nemen we een Belgisch ontbijt. We hebben vandaag de fietsersroute gevolgd en moeten dus niet de bergen in. Tegen de middag lopen we binnen in het plaatsje waar we hebben geboekt. Het pensionnetje is gelegen op de kaai waar de vissers aanleggen. Niets in dit etablissement is nieuw en alles authentiek. Ook dit is alweer een goede keuze.

Het stadje is mondain maar heeft ook plaats voor ons. Niets  zit hier gewrongen en alles is ok. Onze kamer op de eerste verdieping is te bereiken via een vol houten trap. Alles straalt hier “grandeur” uit en ook dat is nu ok. Elianne merkt op dat de babes hier een taille hebben om onder de deur te schuiven. Waar zijn de tijden dan dat de facteur dat nu en dan eens deed?