De Tulp en de nachtegaal

 

In het oorverdovende geluid

van Baskische mussen en mezen

houdt de Nachtegaal z’n snavel,

pas na de avondstond

zingt hij zijn lied

 

Want wat overdag niet mag,

kan ’s avonds veelal ook nog niet.

 

Wanneer de heuvel

van San Sebastiaan in de oceaan verdwijnt

en alles stilletjes opgaat in de mist

of ‘s ochtends weer herrijst in een dikke laag van nevel

voelt Nachtegaal dat alles ijl wordt als de lucht,

en wat hij zingt aanzien wordt als zuiver

en zeker niet meer als een list.

 

Dan zingt hij pas zijn lied

voor alle slapende bloemen,

voor de weelderige zuiderse hortensia’s, 

en voor de paarse Bougainville

die alweer heel lui zijn bloemen laat hangen…

maar zeker ook voor die éne frisse,

Amsterdamse Tulp,

die noch kelk

noch blaadjes laat hangen,

die slaapt blijkbaar…

nog niet.

 

Wanneer het zachtjes wiegen van de Tulp

voldoende vertrouwen geeft aan Nachtegaal

om op de bloem te landen

en wanneer

zijn gefluit

de Tulp doet blozen

gaan bloem en vogel

samen op in hun natuur.

 

Nachtegaal en Tulp bewegen op het zelfde ritme,

hij blijft maar fluiten,

en Tulp blijft wiegen

in het ritme van zijn lied.

De meeste kelken blijven voor Nachtegaal gesloten

behalve die enige zuivere kelk, die doet dat niet.

 

Door zijn mooi gefluit en hun zacht gewieg

kunnen kelken worden ontvouwd,

en dit zeker wanneer er sterren staan,

Toch weet Nachtegaal zeer zeker  

dat Tulpen veel gracieuzer zijn

met de blaadjes mooi gesloten en bepareld door de dauw!

 

‘s Ochtends heeft de Tulp spijtig genoeg geen keuze

En moet ontwaken voor broeder zon

Hoewel hij zich meer thuis voelt bij zuster manestond.

 

En zo maakt nachtegaal weer mee

hoe in de tuinen van Eden de blaadjes vallen van een kelk

 

Zo is het lot van een Amsterdamse Tulp

Het kan niet kiezen om te sluiten voor een Spaanse, brandende zon

Hij moet zich blijven ontluiken

tot verwelkens toe

In plaats van zich te onthouden

voor de frisse Noorderzon

 

Noch voor dat de Galicische haan

al zou gaan kraaien

Zingt de nachtegaal z’n laatste lied

Wanneer hij terugkeert

naar z’n nest

en maar pas begrijpt

dat z’n zang was voor

een koekoeksjong…

en dus alweer werd misleid

door z’n eigen Corazon.

 

Maar Nachtegaal blijft Nachtegaal

En deelt zijn geheim met Tulp

Hij zal vooral blijven zingen

Ook al kennen sluwe koekoek

en wijze uilen

het oh zo warme gevoel

van teder liefhebben

­­­niet.

 

 

Didi, Onderweg tussen Irun en Santiago.