Victoria peak

Om een mooi overzicht van de stad te krijgen, brengt ons busje ons tot op Victoria Peak. Alle plaatsnamen verwijzen naar het koloniale verleden. Het zicht is inderdaad adembenemend: de torengebouwen verdringen elkaar en reiken, net als planten, naar het licht. De hoogste plant met de grootste bladeren heeft het meeste zon. Onder dit urbaan bladerdak beweegt zich een leger van mieren, insecten en andere mestkevers. We ontsnappen op deze hoogte aan de totale frenesie van een stad die we nog totaal niet vatten. Wie bewaakt hier dan de goede orde? Vanop het panoramisch terras zie ik hoe Pixiu, de gelddraak, een duidelijk oogje in het zeil houdt. Hoe kan het anders.

Iedereen was trouwens aangenaam verrast door het vele groen waarvan men hier nog kan genieten. Wist u trouwens dat de naam Hongkong wind-water betekent? Heel de stad werd trouwens rechtgetrokken volgens de principes van de Feng Shui, waar de elementen van de natuur bepalen waar en hoe huizen dienen te worden gebouwd.

Repulse bay

De familie Grimaldi mag hier op bijscholing komen. Monaco is in vergelijking met dit resort een standjuttersdorp. De gebouwen krijgen niet alleen de naam van tropische bloemen maar nemen er ook de vorm van aan. Het Irisresort heeft de vorm van een kelk van een lelie waarvan alle blaadjes een torengebouw zijn van wel 50 verdiepingen. Ze geven uit op het prachtige strand van deze baai… wat de bewoners van deze torengebouwen hebben betaald voor hun optrekje weet ik niet. Gelukkig genoeg!

Aberdeen

In de haven van Aberdeen schepen we in voor een tocht door de haven. De megajachten hebben de vissersboten verdrongen, de aanlegkades mogen enkel nog worden gebruikt door de megarijken die hun onder luchtballonzeilen verstopte schepen komen opzoeken. Even verder in de haven liggen de vissersboten solidair tegen elkaar… ze werden verdrongen van de kades maar mogen zeker nog uitvaren om de miljoenen stad van verse vis te voorzien. We worden in de haven getrakteerd op een tableau waarvan op de voorgrond oude, roestige, versleten schepen het onderwerp zijn op een achtergrond van ultramoderne torengebouwen. Het contrast is enorm en nauwelijks te vatten. Onze schipper lijkt er in alle geval geen last van te hebben. Ze stuurt haar bootje onder bescherming van de heilige Maria en Pixiu veilig door de haven. Zelf doet ze me met haar linker hiel onder haar zitvlak en enorme buik denken aan een vrouwelijke Bouddha.

Shopping en onweer

Mijn nagelnieuwe koffer overleefde de “maidentrip” niet. Ik kocht voor een prikje een nieuwe koffer met “hard top”, maar de eerste vlucht bleek al fataal te zijn. Ik vertrouw de grote scheur niet in het kunststofoppervlak en besluit een nieuwe te kopen.

Eerder kregen we van Lisa in Beijing al de geruststellende uitleg dat hier in China de kopieën van de echte merken minstens even goed van kwaliteit zijn, indien niet beter. In China noemt men dit een one-to-one-copy.

Ik ga dus samen met Frankie en Elianneke op zoek naar een koffer. Drie modellen werden vergeleken, wielen werden bestudeerd, ritssluitingen getest…. Uiteindelijk koop ik een koffer in aluminium en betaal 25 % van de originele vraagprijs, ergens moet het afbieden natuurlijk stoppen. Als we ’s avonds voorbij de winkel lopen die het origineel artikel aanbiedt zie ik de échte prijs: bijna 11.000 Hongkong Dollar. Ik betaalde iets meer dan één tiende van de vraagprijs voor het originele. Schitterende deal die one-to-one-copy-toestanden. Wanneer we terugwandelen naar het hotel wil een juffrouw me een folder in de handen duwen met reclame voor een traditionele Chinese massage… ook one-to-one! Nee Suske, dit voor mij niet!