China en (on) sterfelijkheid: het vervolg.

Bezoek aan de 1000 gouden Boeddha’s en de 12800 kleinere broertjes.

We besluiten met de metro vijf haltes verder te rijden om daar het Sha Tin klooster te bezoeken. Ook deze zondag maken we tijd om even de spirituele toer op te gaan.

De gebedszaal is te bereiken via een 432-treden lange trap waar maar liefst 1000 vergulde Boeddha’s ons op onze reis vergezellen. Alle beelden zijn levensgroot en uniek. Een Boeddha met kindjes, eentje met dieren, ééntje met de Lotusbloem, enz… we maken er een spelletje van te raden welke Boeddha’s we tegenkomen of hoe ze allemaal benoemd werden. De foto van de Boeddha in dit verslag hebben we Boedda ijdeltuit genoemd. Gaan jullie akkoord?

In de gebedszaal zelf zijn er 12800 kleine, identieke beeldjes aangebracht. Ik merk op hoe een dame met een koker aan het schudden is met kleine houten strookjes in, elke van een opschrift voorzien. Ze laat ook een soort van dobbelsteen over de vloer rollen. In deze tempel komen de inwoners van Hongkong klaarblijkelijk een soort van orakel raadplegen. Vlak buiten de tempel staat een grote tafel waar de offers worden op uitgestald. Fruit, kommetjes met rijst en andere worden aan Siddharta aangeboden. Verder staat er op het plein ook een enorm wierook vat waarin de duizenden wierookstokjes worden gebrand… moge de rook hun gebeden mee tot aan de Goden brengen.

Het is snikheet buiten en de luchtvochtigheid is quasi 100 %. Onze T-shirts en shorts plakken tegen ons lijf. Geen wonder dat we terug beneden in de voorstad besluiten iets fris te gaan drinken.

Vanop het terras zien we hoe rond het middaguur hoe honderden Chinezen uit de metro komen en zich een weg banen naar het pad dat tot het klooster leidt. Alvorens hun beklimming te beginnen, stoppen ze aan een bloemzaak en kopen er een groot pakket waar bovendien nog wat extra papier aan wordt geniet… hiervan moeten we het fijne weten. Ik stap resoluut op de verkoper af en vraag hem extra uitleg over dit gebruik. Buiten bloemen hebben de overledenen ook nog nood aan mooie kleren, voedsel en geld. Héél veel geld. In de pakjes zitten kleren en voedsel vervaardigd uit papier, wat er aan deze pakjes wordt geniet zijn valse bankbiljetten. Het biljet in de foto is een exemplaar van 10 miljard Hongkong dollar. De noden van de overleden zijn blijkbaar zéér groot. Kan u lezen welke bank dit biljet zal uitbetalen…. Inderdaad de bank of Hell! Betalen de nabestaanden om de ziel van hun dierbare vrij te kopen of dient het eerder om de poorten van de hel goed gesloten te houden? Wie zal het zeggen… in elke geval een zeer vreemd gebruik.

Nationale feestdag

De reuzengrote kalender liegt niet. Het is vandaag 21 juli en dus nationale feestdag. In Brussel is het vandaag defilé en deze avond is het in Tervuren Bal National. Santé. Ook wij vieren de nationale feestdag op een waardige manier: met oesters en kreeft en allerhande tropische vruchten. Of het ons gesmaakt heeft? Wel nee, op het rek boven de kalender stond een doos met al deze delicate feestgerechten… enkel, ze waren ook van papier gemaakt en dus bedoeld om te offeren in de tempel. Deze feestgerechten hebben we dus nog te goed!

Bezoek aan Libaneesresto

Elianneke kreeg eerder op de dag een reclamefolder voor een Libanees restaurant. We besluiten het er voor onze laatste maaltijd in Hongkong op te wagen. We dienen een lift te nemen naar de tweede verdieping waar de deur van een micro-appartementje openstaat. Het interieur van deze eettent werd samengesteld uit gerecupereerde stukken decor uit het faillissement van een paar andere resto’s. Het heeft iets weg van de grot van Alibaba en de 40 rovers. In een hoek van de woonkamer zit een 20-tal volledig gesluierde maagden hun maaltijd af te ronden. De keuken werd ondergebracht in de enige kamer van deze ministudio, het sanitair was zo klein dat ik, eens binnen gestapt, er achteruit terug uit moest!

Bier of wijn is er niet te krijgen…omwille van “niet halal”. We worden met ons zevenen aan een kleine tafel gedrukt en bestellen een gevarieerd voorgerecht. Na een klein halfuurtje worden de gerechtjes aan tafel gebracht door de geest in de magische olielamp van Aladdin. Men moet inderdaad kunnen toveren om in zo’n kleine keuken ook maar iets te kunnen bereiden.

Gelukkig vertrekken de 20 maagden na een halfuurtje en krijgen we hun véél ruimere tafel om het hoofdgerecht te eten. Jan wrijft nog eens over de olielamp en vraagt aan de geest of er nu wél bier of wijn kan worden gedronken bij de maaltijd…. En wat dacht u? Na een kleine 10 minuten stond hij daar met een plastic zakje van het 7/11-warenhuis. Het moet gezegd worden… de maaltijd was meer dan voortreffelijk. Bij het buitengaan krijgen we pas te zien in welke toestand de keuken is… ik beslis bovendien om niet met de lift maar met de trap naar beneden te gaan. Hallucinant, ondenkbeeldig, niet te beschrijven. Héél de trappenzaal is één groot stort. De stank doet me kokhalzen, het zicht is ronduit walgelijk… als ik met de trap was naar bovengekomen, had ik hier nooit gedineerd. 

Bezoek aan bloemen en vogelmarkt.

Zondag, marktdag! Voor ons deze keer geen normale zondagsmarkt. De bloemen- en vogelmarkt van Hongkong is meer dan het bezoeken waard. De schitterendste orchideeën staan voor een prikje te koop. We zien winkels die de prachtigste bonsaiboompjes aanbieden… alle planten lijken in dit vochtige en hete klimaat prima te gedijen. Ik heb écht spijt me niet te kunnen laten gaan… gezien de vlucht naar huis kan ik geen planten kopen, althans toch geen grote. Ik kan toch twee baby-orchideeën kopen en tik ook een paar orchideeënwortels op de kop. Wat als ze niet willen “pakken”? Geen probleem, dan ga ik ze gewoon in Nederland kopen… immers op alle dozen die op de vuilbak liggen staat het land vanwaar het gros van de koopwaren komen: Holland!

Bezoek aan het Kwoloonpark met zingende moslims

 Vlakbij het Kimberlyhotel ligt ook het Kwoloonpark. Naast de moskee leidt er een pad naar boven. Het is letterlijk een oase van rust in de stad. Rust is natuurlijk ook weer heel relatief. Er zitten letterlijk duizenden gesluierde moslimvrouwen in kleine groepjes te genieten van hun picknick. In een uithoekje van het park is er een klein 100-tal vrouwen op het ritme van een trom een melodieuze mantra aan het reciteren…. Overal waar we maar lopen en kijken, zitten deze dames samen te genieten van hun zondagnamiddag. Waar zijn de mannen dan? Wel meer dan vermoedelijk liggen die thuis afgepeigerd te rusten na het harde werk dat ze dienden te presenteren om de picknick van vrouwlief voor te bereiden… enfin dat is wat ik vermoed.