Het oude Macau

Toch heeft ook deze stad haar charme. Anders dan in Vegas is hier wél een oud centrum. Portugees was hier tot voor kort de voertaal, de bouwstijl doet denken aan die van Porto of Lissabon. In de oude straatjes van Macao proeft men nog de ambiance van weleer. Op een steenworp van het legendarische “Grand Lisboa Casino” treffen we een vismarktje aan, in een onooglijk klein frituurtje eten we een hapje. De totale gekheid van de artificiële casino’s lijkt hier helemaal geen vat op te hebben. De oude bevolking lijkt wel in een andere dimensie te leven.
Op het hoogste punt van de oude stad staat de voorgevel van de voormalige kathedraal. Na 3 maal afgebrand te zijn, besloten de wijzen van de stad de zaak niet meer herop te bouwen na de laatste orkaan. De maat was wel echt vol bij de geestelijken wanneer, na de laatste verwoestende tornado’s, de overblijvende splinters nog eens volledig werden vernield door een brand! Inderdaad, trop is te veel!

Ze besloten in hun onmetelijke wijsheid enkel de gevel te bewaren. De kathedraal zou ooit de grootste van Azië geweest zijn en werd zelfs het Vaticaan van het Oosten genoemd. Wat een sterk beeld toch weer: het Vaticaan als lege doos! Boven de voormalige ingangsdeur staat in het groot “Mater Dei”, Moeder Gods, de doorkijk geeft recht uit op een torengebouw dat vermoedelijk de hoofzetel is van één of andere multinational of bank. Heeft het Vaticaan in Rome dan zo véél meer te bieden dan enkel een mooie gevel en de verloren gegane grandeur van ondergestofte kardinalen? Is er ook daar niet onmetelijk veel meer decadentie dan wel in dit moderne Port Royal waar de hoteliers casino-uitbaters zijn en de piraten bankiers? Vandaag de dag ontbreekt het niet aan tempels, nog nooit werden zo’n faraonische bedragen uitgegeven om dat éne te verafgoden waarvoor zovelen hier zijn: geld!