Eigenaardige voedingsgewoontes

Heeft de Chinese keuken dan niets anders te bieden dan rijsttafels? Zeker wél. Bestudeer aandachtig de spiesjes op de foto: kevers, sprinkhanen, een soort duizendpoot, opgerolde slangen, schorpioenen en zelf dikke spinnen worden als delicatesse aangeboden. Ik gruwel bij het idee dat mensen dit effectief in hun mond steken, erop kauwen en vervolgens zelfs doorslikken. Dit doe ik nooit! Geen halve dag na dit voornemen laat ik me door Carine overhalen om van haar sprinkhaan te proeven… kokhalzend en gruwelend breek ik een stukje af en steek het in mijn mond. Lekker smaakt het zeker niet, walgelijk is ook weer anders. Ten slotte eet ik toch ook graag garnalen of escargots de Bourgogne op de markt of een “caracole” op de voddenmarkt in Brussel.

Zomerpaleis

Het zomerpaleis werd iets buiten de stad gebouwd en diende voor de keizer als welgekomen afwisseling voor het leven aan het hof. Een villegiatuur of zomerverblijf voor de keizerlijke hofhouding is natuurlijk altijd iets speciaals. De dame die hier duidelijk haar voetafdruk heeft nagelaten is de laatste keizerin van China die de veelzeggende bijnaam van Dragon Lady kreeg. Naar verluidt liet ze nooit haar nagels knippen waardoor ze de klauwen als die van een draak zou gehad hebben.

De bijnaam is zeker ook te verantwoorden als men haar levensloop even bestudeert. Initieel werd ze omwille van haar uiterlijk niet geselecteerd om concubine te zijn van de keizer maar werd ze gewoon meid. Toch wist ze de aandacht van de keizer te trekken en schopte ze het tot eerste maîtresse nadat ze hem een zoon had gebaard. Nadat de keizerin was gestorven, nam zij haar plaats. Na de dood van de keizer had zij de volledige macht en dat deed ze ook onmiddellijk blijken door de volgorde van het draken- en feniksbeeld alvast om te wisselen. Ze wou vermoedelijk de dingen gewoon duidelijk stellen.

Door listen, manipulatie en bedrog kon ze haar macht nog uitbreiden. En als dàt niet werkt kon de juiste dosis van het juiste gif nog altijd soelaas brengen. Geen sympathieke figuur dus, ware het niet dat ze besliste te haren behoeve het volledige budget voor defensie op te souperen aan de restauratie en uitbreiding van haar favoriete verblijfplaats. Ze liet zelfs een prachtige boeddhistische tempel rechtzetten! Merci madam de genadeloze arrivist.

Alle parken zijn gratis voor 65-plussers gratis, zo ook het park aan het zomerpaleis. We zien hoe een man met een reuzenverfborstel op het pad letters aan het schilderen is volgens de regels van de Chinese kaligrafie. Ze schilderen niet met inkt maar met water.

Even later komt een mister Miyagi-achtig mannetje (film The Karate Kid) vragen om Gea’s portret te mogen schilderen. In een paar trekken schets hij haar portret en schrijft er “beautiful” onder. Het is inderdaad prachtig en ondanks het feit dat we weten dat schoonheid vergankelijk is, wensen we toch dat Gea haar schoonheid langer kan houden dat dit portret. Het schilderij zal ofwel langzaam verdampen ofwel brutaal worden weggespoeld door de volgende regenbui.

Luchtkwaliteit

De luchtkwaliteit is verschrikkelijk in Beijing en de overheid weet dat. 70 % van de fabrieken is al verhuisd, de volgend twee jaar volgt de overblijvende 30 %. Lisa weet ons te vertellen dat de smog vroeger danig dik was dat men elkaar van op een afstand niet meer scherp kon waarnemen!

De overheid regelt nu alles heel nauwkeurig. Het verkeer wordt aan banden gelegd door een verbod uit te vaardigen voor telkens andere bestuurders. Het eindcijfer van de nummerplaat bepaalt wie mag rijden, en zo wordt 20 % van het wagenpark elke dag aan de ketting gelegd. Indien je niet in je eigen stad rondrijdt, word je maximum drie dagen getolereerd en dan nog wel tussen bepaalde uren. Het moet gezegd dat Chinezen zeer gedisciplineerde mensen zijn en zich heel plichtsbewust aan de regels houden. 

Wandeling langs Champs-Elisées

We sluiten ons bezoek aan Peking af met een wandeling over de plaatselijke Champs-Elisées.  De superrijken kunnen hier in gigantische shoppingcentra hun fortuinen uitgeven in de boetieks van alle grote luxemerken… Vuitton, Rolex, Mont Blanc, Max Mara... Name it, they have it. Zeker de moeite om hierdoor te lopen maar geenszins iets voor mij. Na anderhalf uur staan we terug aan het begin van de echte Chinese shoppingstraat en zelfs daar is een alternatief voor. Parallel aan de winkelwandelstraat loopt er een klein steegje waar Peking-duck eethuizen worden afgewisseld met kleine winkeltjes die allerhande prularia verkopen. Dit is meer mijn habitat. We zien hoe een klein manneke staat te plassen met zijn broekje tot op zijn enkels. Daarnaast staat zijn papa onder een openbaar kraantje een bussel koriander te wassen in een teil waar je zelfs geen hond zou in eten geven. Nadat hij zijn behoefte gedaan had, stak manneke pis zijn handjes onder de kraan… hij is inderdaad wél hygiënisch!

Onder de Pekingbrug… het verhaal van de hang-ouderen.

De lounge in het Howard Johnson-hotel heeft een ruime selectie aan dranken die zéér duur worden verkocht. Niet te verwonderen dat er zelden iemand zit. Hier blijven is dus geen optie. Net achter de hoek zijn er twee kleine supermarkten die gekoelde dranken aanbieden aan 10% van de prijs die in het hotel wordt aangerekend. Niet twijfelen dus. Sinds de allereerste avond drinken we er ’s avonds wat pintjes of een glas wijn, kopen er ook wat chips of koekjes bij. Als we Chinese “stoten” willen zien, moeten we naar hier komen, in het hotel is het allemaal een beetje te steriel. We zijn er trouwens niet de enige habitués. Aan de hekken zit mijnheer burgemeester met open hemd en dikke bierbuik, zijn eerste schepen is een pezig mannetje met kleine sikkebaard. Hij ligt meestal op het trottoir wat te slapen en komt alleen in actie als de burgemeester teken doet. In afwezigheid van de burgervader mag zijn eerste schepen op zijn tot-op-de-draad-versleten bureaustoel plaatsnemen. Afhankelijk van de weersomstandigheden kan er zelf een parasolletje bij. Het is een héél gezellige boel op ons pleintje. Niet te verwonderen dus dat we vanaf dag twee een warme welkom krijgen! Christian past zelf de toch wel heel pejoratieve “hang-jongeren” aan tot de het veel mooiere hang-ouderen.