Catch-phrase of the day:
It is no use walking anywhere to preach unless our walking is our preaching.
Saint Francis of Assisi
18 th April 2015
Distance today
Total distance
Weather
Day 15
27 km
411 km
Sleeping: Benoist Familyt, Bagneux.
Visitors:
Route
Ontwaken in een rusthuis... het heeft iets speciaals. Weet u nog wanneer dat dit voor u het eerste het geval was... én in welke omstandigheden... neen, neen dit verhaal zet ik niet verder (zie dag 13 – 16 april). We hebben beide écht goed geslapen in dit rusthuis. In de hal nodigt één van de zusters ons uit om samen te ontbijten. Dit was niet voorzien maar we gaan graag op het voorstel in. Er staan drie borden klaar. José is niet komen opdagen en heeft blijkbaar niet het fatsoen gehad de zusters te verwittigen.
Het is aandoenlijk om te zien met welke toewijding deze zusters de residenten verwennen. Deze zusters stralen van zachtmoedigheid. Ja, inderdaad, het is hun corps business om dit te doen maar de manier waarop ze het doen is écht merkwaardig. Chapeau. We vragen aan de zuster die ons gisteren ontvangen heeft om ons boekje af te stempelen en vragen of ze tijd heeft om even met ons op de foto te komen. Haar antwoord is even eenvoudig als raak: “Mais messieurs, j’ai l’éternité devant moi!”. Het is blijkbaar zéér moeilijk voor ons om het concept “tijd” los te laten en gewoon de dingen op ons af te laten komen. We hebben – in meer dan één opzicht – nog een lange weg te gaan.
Na het ontbijt lopen we terug naar de kamer langs de hal. We worden verwelkomd door “Joyeux”, de elf maanden oude Cocker-Spaniel die zeker niet alleen de mascotte is van dit rusthuis. We zijn er zeker van dat de therapeutische waarde van deze hond waarschijnlijk die van de overgediplomeerde psychologe ver overstijgt.
Verder treffen we terug dezelfde drie receptionisten aan als gisteren, bovendien in exact dezelfde formatie. Dit is een heel stuk minder “joyeux”. De pikorde is hier blijkbaar héél strikt bepaald. Bovenaan staat de dame in een kanariegeel, zelf gehaakt giléke met halflange mouwen... Om het geheel wat imposanter te maken heeft ze er ook twee joekels van epauletten ondergestikt. Na een snelle inspectie kan ik geen spoor van militaire decoraties op haar kleed terugvinden. Waarom is zij de baas? Zij is verantwoordelijk voor de knop die de deur kan ontgrendelen én ze mag bovendien ook de telefoon opnemen. Daarom! Haar twee vleugeladjudanten worden getolereerd op voorwaarde dat ze onmiddellijk, volmondig én in koor alles beamen wat ze zelf poneert. Op deze leeftijd kan men de aard van het beestje niet veranderen. Eén van de dames zit in een rolstoel en heeft haar rechterarm ingebonden waardoor haar hand op haar linkerborst rust. Napoleon zit hier dus ook.
Voor ons vertrek bezoeken we Sézanne... deze keer onder een staalblauwe hemel. Prachtig stadje. Hier komen we ooit nog terug. Vandaag wandelen we héél het plateau door dat voor ons ligt. 27 kilometer doorheen de velden. Op bepaalde momenten blaast de wind zo hard dat we ons aan zee of in de polders wanen. Net voorbij “Varsovie” schuilen we voor de wind in een bosje en eten een stuk brood met wat beleg. De patrijzen en fazanten vliegen al een hele tijd voor ons uit. Pas nu wordt ons duidelijk waarom. In de kunstmatig aangelegde strook struiken en laag bos worden de dieren gewoon gevoederd... in afwachting dat deze vogels ergens in oktober met honden uit hun schuilplaats worden gejaagd om ze dan gewoon af te knallen.
In Anglure, op een klein uurtje stappen van onze slaapplaats, stoppen we even om onze 400 km te vieren. We beslissen onszelve tot de adelstand te verheffen en bestellen een “baron”. Het stadje ligt aan de Aube, in het stroombekken van de Seine. De Marne ligt al ver achter ons. We zijn écht blij want op dit terrein vorderen we goed. Via de kanalen, waarlangs véél mensen zitten te vissen, bereiken we Bagneux. Agnes en haar echtgenoot heten ons welkom op hun boerderij. Wéér een plekje uit de duizend... hoe mooi en rustig is het hier?!