Diplomacy is thinking twice before saying nothing. 


10 May 2015

Distance today

Total distance

Weather


Day 37

30 km

997 km



Previous daily reports: click Belgium, France, Spain.


Sleeping: Refuge Pelerin, Aureil.


Route

  • Besse
  • Saint-Léonard Noblat
  • Aureil

De maaltijd gisteren was super.  De kok verwerkt alle producten van de boerderij. Het voorgerecht bestond uit een casserolletje met rilette in room met een eitje. Het hoofdgerecht bloedworst en als dessert een crême brulée. Super! Na de maaltijd neem ik nog even tijd om buiten (enige plek waar ik connectie heb) wat muziek te beluisteren. Wat klassiek maar vooral de bandoneon van Aster Piazzolla wiegt me bijna in slaap. De hond van de eigenaars is er bij komen liggen.
Na het ontbijt dat in Frankrijk altijd eerder karig is, vertrekken we richting Aureil, een tocht van een dertigtal kilometer. Daarmee nemen we de kaap. Onderweg scheurt een Mitsubishi Lancer ons voorbij aan een hallucinante snelheid... Ad en Frankie vertellen me dat... ik had alleen de kleur opgemerkt. Die kerel was knettergek!

 

Na een dik uur marcheren, zien we een teken naar een “Tronc du pélerin”. Zonder te weten waaraan ons precies te verwachten, vervolgen we onze weg. Na een kleine kilometer komen we voorbij een stronk van een megadikke boom. Heel het ding is vol gepaleerd: vol met plaasteren beeldjes, plastieken bloemen, spreuken allerhande. Pelgrims laten er medaillons achter, veters of zelfs schoenen. Ik laat een stukje lint achter in de regenboogkleuren. De hele bric à brac doet wat kitscherig aan maar het is eigenlijk wel een speciale plek. In een oude munitiekist zit een stempel waarmee we onze credential afstempelen. Normaal doen we dit uitsluitend op de plaats waar we slapen maar voor deze plek maken we met veel plezier een uitzondering.


Vanuit het dorp verderop horen we luide muziek. Even dachten we dat er een fanfare aan het spelen was maar het blijkt een muziekinstallatie te zijn die vanop een vrachtwagen héél het dorp van muziek voorziet. Straks vertrekt hier een wielerkoers. Er heerst een ambiance bonne enfant in het dorp.  De wielrenners lopen druk héén en weer, gaan rugnummers halen en laten hun kuiten masseren. Zou ik in de rij durven gaan staan om ook mijn benen eens te laten verzorgen? We besluiten natuurlijk in een klein barretje van dit spektakel te genieten. Ook Gerry en Wilma komen even een koffie “scoren”. We bestellen een tweede biertje. Op de bar staan chips en dipsausjes. Ik vraag of ik me mag bedienen.  De bazin beveelt me alles mee naar onze terrastafel mee te nemen. Even later komt ze af met een volledig bord serranoham en salami.  Dit heb ik niet besteld. Het wordt ons gratis aangeboden. Nog even later doet ze het nog eens over met een volledig bord kaas. Blijkbaar had ze gisteren een feestje en is dit de overschot. We krijgen onze volledige lunch GRATIS aangeboden. Uit eerlijke schaamte besluiten we nog een pintje te bestellen.

Het menubord van dit bar-restaurantje kondigt al duidelijk aan welke richting we uitgaan: foie gras poêlé, confis de canard,... we gaan inderdaad richting Périgord.

De “koerscommissair” begint met de aankondigingen. Dit is ook voor ons het signaal om te vertrekken. De Lowie van Sint-Maartensdal uit Leuven zou deze aankondigingen met véél “schwung”  hebben gedaan. We denken ook even terug aan Dennis die op alle (kermis)koersen een vaste gast was. Hoe zou het met zijn zoon Julien zitten? Zou hij nog koersen?

Bij het verlaten van het dorp zien we twee seingevers zich installeren op hun post. Het doet me terugdenken aan de tijd dat ik dit ook deed in Sterrebeek... dat waren de hoogdagen van het Rozenhof. Heel de zaak werd perfect georkestreerd door ons Rita. Ik heb er echt goede herinneringen aan.

Rond 14.30 u. bereiken we eindelijk Saint-Léonard Noblat. Vlak voor de collegiale van dit prachtig stadje, ontmoeten we Jean-Marie terug (zie dag 35 – 8 mei). Hij staat voor de deur van zijn pelgrimsverblijf.  Aan de dame des huizes vragen we of er iets open is. “Un dimanche? Vous rigolez!”, natuurlijk. Domme vraag. Wél vraagt ze wat we wensen. Ook hier krijgen we een gratis drankje aangeboden!

De collegiale van deze stad is gewijd aan Sint-Léonard. Boven zijn graf hangen er oude hand- en voetboeien. Sint-Léonard wordt voor veel aanbeden maar onder meer ook door gevangen bedankt na hun vrijlating. We kennen ook een andere Léonard die zelf gevangen zit in totaal achterhaalde dogma’s van de het instituut dat hij vertegenwoordigt. Hierdoor doet hij vaak botte uitspraken die mensen diep kwetsen en waardoor hij – niet intentioneel laat ons hopen – mensen stigmatiseert en uitsluit. Eigenlijk is hij om medelijden mee te hebben... wanneer zal hij van zijn hand- en voetboeien worden verlost?

In Aureil verblijven we in een prachtig huis.  M.M heeft haar interieur met de grootste zorg samengesteld. Alle objecten zijn op zich prachtig, het geheel des te harmonieuzer. Ze stelt ons een perfect menu samen dat wordt opgediend in de mooie tuin achter het huis. Straks slapen we in een bed voor een schouw waar een grote broodoven is in ondergebracht. De schouwmantel is gedateerd: 1583.